2016, മേയ് 2, തിങ്കളാഴ്‌ച

ഇലക്ഷന് മുന്‍പൊരു പത്ത് കല്പനകള്‍.





                "അറിഞ്ഞാര്‍ന്നൊ നമ്മടെ സുപ്രീം കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പുറപ്പെടുവിച്ച ഒരു പുത്യേ വിധി..എന്നാലും കേരള നിയമ ഇലക്ഷന് മുന്നേ ഇത് വേണായിരുന്നൊ??"

      മുന്‍ഷി അത് കേട്ട് അവസാനമായി അതിനൊരു പഴഞ്ചൊല്ല് പഞ്ച് ഡയലോഗ് വിട്ടു.

                "മേല് നനയാനും പാടില്ല, മേനി നോവാനും പാടില്ല,
                  ചാലു നിറനിറയെ കവിഞ്ഞോഴുകണം."

       എന്തായാലും ഇലക്ഷന്‍ പത്രിക സമര്‍പ്പിച്ചതിനു ശേഷം ഇങ്ങിനെയൊരു വിധി വരുമെന്ന്‍ ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല..മുപ്പത്തഞ്ചു കൊല്ലമായി ജനങ്ങളെ സേവിച്ച് സേവിച്ച് ജീവിച്ച മന്ത്രിയും, അഴിമതിയാറ്റില്‍ കുളിച്ച് ,കുറി തൊട്ട കുറേ മന്ത്രി സുഖാലുക്കളും, ഞങ്ങളുടെ പക്ഷം വരട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞു ഇലയിട്ട് ഭരണ സദ്യ കഴിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയ എതിര്‍ പക്ഷക്കാരും, അക്കൌണ്ട് തുറന്ന്‍ കിട്ടാന്‍ എന്ത് പണിയും ചെയ്യാന്‍ തയ്യാറായവരും, എന്തിന് മറുകണ്ടം ചാടി സീറ്റ് വാങ്ങി അഞ്ചു വര്ഷം കൂടെ നിന്നവരെ തുണി പൊക്കി പാര്‍ട്ടി ചിഹ്നം കാണിച്ച എല്ലാ വേന്ത്രന്മാരും അകെ അന്തം വിട്ട കുന്തം പോലെ കോടതിയെ പള്ളും പറഞ്ഞ്, കരഞ്ഞു...ആരും കരുതിയില്ല ഇങ്ങിനെ ഒരു വിധി വരുമെന്ന്..

               "വല്ലാത്ത ചതിയായി പോയി.ജനാധിപത്യ സംവിധാനങ്ങളെ വെല്ലുവിളിച്ച് നടത്തിയ ഇത്തരമൊരു നടപടിക്കെതിരെ ഹേഗിലെ ലോക കോടതിയെ ഞങ്ങള്‍ സമീപിക്കും..ഒറ്റ സിറ്റിങ്ങിനു നൂറു കോടി വാങ്ങുന്ന അമേരിക്കയിലെ സായിപ്പായ "ആര്‍നോള്‍ഡ് ഹാനിബാളിനെ കേസേല്പിക്കും..പ്രതിപക്ഷം, ഭരണ പക്ഷം എന്ന വേര്‍തിരിവില്ലാതെ ഞങ്ങള്‍ ഇതിനെ എതിര്‍ക്കും..."

              ഭരിച്ച് ഒരു വഴിക്കാക്കിയവരും , അഴിമതി പരിവാരങ്ങളും, പ്രതി പക്ഷനും, വാലുകളും, ഇലക്ഷന്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ കുപ്പായം ഊരി വെച്ച് പുതിയ മുഖ്യനാകാന്‍  കുപ്പായം തുന്നിച്ച  നേതാവും, സിനിമ കുറഞ്ഞപ്പോള്‍, അകാരണമായി സിനിമ ലോകത്തെ യമലോകം ഉറ്റു നോക്കിയപ്പോള്‍ മറുകണ്ടം ചാടിയ സില്‍മ നടന്മാരും, എന്തിന് പുതിയ രാഷ്ട്രീയ മണ്ണില്‍ വിത്തിറക്കി അഞ്ചുകൊല്ലം കൊണ്ട് കൊയ്യാന്‍ കാത്തിരുന്നവരും, വാര്‍ത്ത കേട്ട് , മരണ വീട് പോലെ താടിക്ക് കയ്യും കൊടുത്ത്..

                "ഇതൊന്നുമില്ലെങ്കില്‍ എന്താ..നിങ്ങള്‍ ജന സേവകരല്ലേ...ജനങ്ങളെ ലാഭേച്ച സ്നേഹിക്കുക..ബാക്കിയെല്ലാം  പോട്ടെന്ന്‍ വെക്ക്..."

               "അമ്പടാ പുളൂസ്..ഇത് പോലെയുള്ള ജനസേവനത്തിന് ഞങ്ങ തയ്യാറല്ല കേട്ടാ...ജനസേവനെന്താ കൂലി പണിയോ മറ്റോ ആണോ..ജനസേവനം ചില്ലറ പണിയാ? ഒരു മണ്ഡലത്തിലെ എല്ലാ ചപ്പു ചവറു ചണ്ടി കൂട്ടങ്ങളെ മുഴോന്‍ സേവിക്കണ്ടേ...അതിനൊരു കൂലി വേണം..അല്ലാതെ ഓസിനു ..നടക്കൂല.?''

  ഇലക്ഷനില്‍ മത്സരിക്കാന്‍ റെക്കോഡ് സ്ഥാനാര്‍ഥികള്‍ മുന്നില്‍ വന്ന സമയമാണ്.അഞ്ചു വര്‍ഷത്തെ ബിസിനസ്സ് മുന്നില്‍ കണ്ട് മുതലിറക്കിയ പലരും കെട്ടി വെച്ച പണം തിരികെ കിട്ടുമോന്നറിയാന്‍ വകുപ്പുകള്‍ ആരാഞ്ഞു. മറ്റ് ചിലരാകട്ടെ പിന്മാറാതെ പുതിയ ചില നമ്പറുകള്‍ വോട്ട് ബാങ്കായ ജനങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ഇറക്കി തുടങ്ങി.

            "പ്രബുദ്ധരായ വോട്ടര്‍മാരെ..നിങ്ങള്‍ ദയവ് ചെയ്ത് നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ വോട്ട് എതിര്‍ സ്ഥാനാര്‍ഥി സ...കുട്ടപ്പന് നല്‍കി അദേഹത്തെ നിയമസഭയില്‍ എത്തിക്കണം..കഴിഞ്ഞ വര്ഷം നിങ്ങള്‍ എനിക്ക് തന്ന അവസരത്തിന് നന്ദി..ഇനി പുതിയോരാള്‍ക്ക് നിങ്ങളെ സേവിക്കാന്‍ അവസരം നല്കണം.."

  എല്ലാ നിയോജക മണ്ഡലങ്ങളിലും എതിര്‍ സ്ഥാനാര്‍ഥിയെ വാഴ്ത്തി പാടിയുള്ള വാചകങ്ങള്‍.പോക്കണം കൊട് മണ്ഡലത്തില്‍ കുട്ടപ്പന്‍ സ്ഥാനാര്‍ഥി എതിരാളിയുടെ വാഴ്ത്തി പാടല്‍ കേട്ട് തളര്‍ന്നില്ല..അദ്ദേഹം കവലകളായ കവലകള്‍ മുഴുവന്‍ താണ്ടി തന്നെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്ന, തന്നെ ജയിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കുന്ന ശുഭവസ്ത്ര ധാരിയെ കുറിച്ച് തന്നാലാവും വിധം പ്രചരണം നടത്തി..

          "എന്ത് കൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ എനിക്ക് അവസരം തരണം..നിങ്ങളെ നിയമ സഭയില്‍ പ്രതിനിധീകരിക്കാന്‍, ഈ മണ്ഡലത്തില്‍ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വര്‍ഷക്കാലം തുടങ്ങി വെച്ച സ്വപ്ന തുല്യമായ പദ്ധതികള്‍ നടപ്പിലാക്കാന്‍ വീണ്ടും ഒരിക്കല്‍ കൂടി നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ സമ്മതിദാനാവകാശം അദേഹത്തിന് നല്‍കി നല്ല ഭൂരിപക്ഷത്തോടെ വിജയിപ്പിക്കുക..

   സുപ്രീംകോടതി പുറപ്പെടുവിച്ച പുതിയ വിധിയെ പഴിച്ച് വീണ്ടും പല നേതാക്കളും മത്സര രംഗത്ത് നിന്നും പിന്മാറി തുടങ്ങി.കുനിയാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു മുതിര്‍ന്ന നേതാവ് ഏതോ ഒരു വ്യാജ ഡോക്ടറുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് വാങ്ങി ശാരിരിക ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ പറഞ്ഞു പിന്മാറി..പേരിനു നേരെ അഡ്വക്കെറ്റ്‌, ടീച്ചര്‍, മാസ്റര്‍ എന്നിവ ഉണ്ടായിട്ടും ആ പണിക്ക് പോകാതെ ജനങ്ങളെ സേവിക്കാന്‍ മുന്നോട്ട് ഇറങ്ങി തിരിച്ച പലരും ഒരു തിരിച്ച് പോക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ വിഷമിച്ച് കരയാന്‍ തുടങ്ങി..കാരണം അവരില്‍ പലരും തല കറുപ്പിച്ച റിട്ടയര്‍മെന്റ് പ്രായം കഴിഞ്ഞ യുവ നേതാക്കള്‍ ആയിരുന്നു..

  എന്തായാലും ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പുറപ്പെടുവിച്ച  നിയമം പൊതു ജനങ്ങള്‍ക്ക് ഇഷ്ടമായി.കാലാകാലങ്ങളായി മാറി മാറി ഭരിച്ച് കയ്യിട്ട് വാരി കാലിയാക്കിയ പൊതു ഖജനാവിനെ ആരോ ഭംഗിയായി പെയിന്റടിച്ച് പൊതു മധ്യത്തില്‍ കൊണ്ട് വെച്ചു..അതില്‍ പലയിടത്തും കള്ളന്മാര്‍ ഏല്‍പിച്ച ആഴമുള്ള ക്ഷതങ്ങള്‍..അതിവേഗം മറ്റ് പലതും വളര്‍ന്ന്‍  അതിലേറെ തളര്‍ന്ന്‍, മുരടിച്ച ഒരു നാടിന്റെ വേദന.

      "ഇത്രയും പ്രായമായില്ലേ..ഇനിയെന്തായാലും പൊതു പ്രവര്‍ത്തനരംഗത്ത് നിന്നും വിട പറഞ്ഞു വീട്ടില്‍ പോയി പേരകുട്ടികളെ കളിപ്പിച്ച് വിശ്രമിക്കാനാണ് പ്ലാന്‍..ആരും തടസ്സം പറയരുത്...സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു വിടണം.."

  പ്രായമുള്ള ചില നേതാക്കള്‍ വെച്ച നിബന്ധന ജനം കയ്യടിച്ച് സ്വീകരിച്ചു. സ്വന്തം അണിയെ കൊണ്ട് ചെരുപ്പിടിപ്പിക്കുന്ന, കൊയ്യാനായി വില കൂടിയ ഷൂസുകള്‍ ധരിച്ച് പാടത്തിറങ്ങുന്ന, ഇടക്ക് ഇടക്ക് വിദേശ രാജ്യത്ത് പോയി പാര്‍ട്ടി മീറ്റിങ്ങ് നടത്തുന്ന നേതാക്കള്‍ പോലും വീട് പിടിക്കാന്‍ കെ.എസ്.ആര്‍.ടി,സി ബസ്സിനു പുറകെ ഓടുന്ന കാഴ്ചാനുഭവം..ഒരു കോടതി വിധി കൊണ്ട് ഇലക്ഷന്‍ പ്രചരണം പോലും നിന്നിരിക്കുന്നു..ലാഭമില്ലാത്ത ബിസിനസ്സ് ചെയ്യാന്‍ ആരും ഒരുക്കമല്ല..തരിശായ പാടത്ത് വിത്തിറക്കാന്‍ ആരും തയ്യാറല്ല..

     "അല്ല നേതാവേ..പ്രചരണം വേണ്ടേ..നമ്മള്‍ ഏറെ പിന്നിലാണ്.??"

     'ഇത്രയൊക്കെ പ്രചരിച്ചത് മതി..കഷ്ടക്കാലത്തിനു ജയിച്ചാല്‍ എന്‍റെ ഗതി പിന്നെ അധോഗതി..ഞാന്‍ എത്ര പണം വേണമെങ്കിലും തരാം..എനിക്കെതിരെ നില്‍ക്കുന്ന ആ നാറി ജയിക്കണം..എനിക്ക് കെട്ടി വെച്ച കാശ് പോലും കിട്ടരുത്..പാര്‍ട്ടി എന്നെ പൊറത്ത് ആക്കണം.."

    മത്സര രംഗത്ത്‌ ഉണ്ടായിരുന്ന ചില വെള്ളിത്തിര താരങ്ങള്‍ തലയില്‍ മുണ്ടിട്ട് സംവിധായകരെ തേടി നടകുന്നുവെന്ന വാര്‍ത്തയും പരന്നിരിക്കുന്നു..ചുരുക്കത്തില്‍ നൂറ്റി നാല്പത് സീറ്റുകള്‍ ജയിക്കാന്‍ ഒരുത്തനും ആഗ്രഹമില്ല, ഭരണ തുടര്‍ച്ചയും വേണ്ടാ...ജനങ്ങളെ സേവിക്കണ്ടാ..മന്ത്രി പദം വേണ്ടാ..ഒരു പണിയും ചെയ്യാത്ത ചില സേവകര്‍ പണി പഠിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..

ഇതിനൊക്കെ കാരണം എന്താ??

എന്താണ് ആ വലിയ സുപ്രീം കോടതി വിധി???

എന്ത് കൊണ്ടാണ് നേതാക്കള്‍ തോല്‍ക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത്??



എല്ലാത്തിനും കാരണം ദേ ദിതാണ്...

      സുപ്രീം കോടതിയുടെ സിറ്റിങ്ങ് ജഡ്ജി പാനല്‍ അതി സുപ്രധാനമായ ഒരു വിധി പുറപ്പെടുവിച്ചു..തമിഴ് നാട് സ്വദേശി കെ.കരിങ്കാല ചോളന്‍ നല്‍കിയ ഹര്‍ജിയിലാണ് പുതിയ വിധി ഉണ്ടായത്..പുതിയ വിധിയെ സ്വാഗതം ചെയ്യാന്‍ എല്ലാ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ജനാധിപത്യ രീതിയില്‍ തിരഞ്ഞടുത്ത ഭരണ സംവിധാനത്തോട് നിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കിയിരിക്കുന്നു.."

      പത്ര താളില്‍ നിന്നും കണ്ണെടുത്ത് മുന്‍ഷി കേരളമെന്ന ചായക്കടയുടെ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന എല്ലാ വോട്ടര്‍ന്മാരെ നോക്കി ആ വിധി വായിച്ചു..

      "ഇനി മുതല്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന ജനപ്രതിനിധികള്‍...??

1. അടിസ്ഥാന വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യത ആയി പത്താം തരം പാസ്സായിട്ടുള്ളവരാകണം

2. തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഓരോരുത്തര്‍ക്കും സര്‍ക്കാര്‍ പാട്ടമായി നല്‍കുന്ന ഒരേക്കര്‍ ഭൂമിയില്‍ സ്വയം കൃഷി ഇറക്കുകയും, മാതൃകപരമായി വിളവെടുത്ത് കാണിക്കുകയും ചെയ്യണം ( ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ ദിവസവും പ്രതിനിധി രണ്ട്‌ മണിക്കൂര്‍ പാടത്ത് പണിയെടുക്കണം..

3.ജനങ്ങളെ സേവിക്കുന്ന വ്യക്തി മദ്യപിക്കാനോ, മദ്യത്തിന്‍റെ പ്രചാരകരാകാനോ പാടുളളതല്ല.

4.തിരഞ്ഞെടുക്ക പ്പെടുന്ന വ്യക്തിക്ക് സര്‍ക്കാര്‍ ചിലവില്‍ വീട് നല്‍കുന്നതല്ല..സ്വന്തം ചിലവില്‍ വീട് കണ്ടെത്തണം.

5. തിരഞ്ഞടുത്ത വ്യക്തിക്ക് വാഹനമോ, സൗജന്യ യാത്രയോ,യാത്ര ബത്തയോ ഒരു പരിധിയില്‍ കൂടുതല്‍ നല്‍കില്ല...(ദല്‍ഹിക്ക്‌ പോകണമെങ്കില്‍ രണ്ടാം ക്ലാസ്സ് യാത്ര മാത്രം.)നിയമ സഭ സമ്മേളനത്തിന് കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി.

6.തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തിക്ക് മാസ ശമ്പളം 9900-750-18000 രൂപ സ്കെയിലില്‍ നല്‍കും, മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ല..കൂടാതെ വര്‍ഷത്തില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരന് കിട്ടുന്ന ലീവ് ആനുകൂല്യങ്ങള്‍.

7. തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന ആള്‍ സത്യാ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യും മുന്‍പേ പത്ത് ലക്ഷം രൂപ കെട്ടി വെക്കണം..അഞ്ചു വര്ഷം കഴിയുമ്പോള്‍ തിരികെ ലഭിക്കും..അഴിമതി ആരോപണം തെളിഞ്ഞാല്‍ ആ തുകയോടൊപ്പം അഞ്ചു വര്ഷം വാങ്ങിയ ശമ്പളം തിരിച്ചു അടക്കണം..പെന്‍ഷന്‍ ഇല്ല.

8. ഒരിടത്തും ഒരു മുന്‍ ഗണനയും നല്കാന്‍ കഴിയില്ല. എല്ലാ നിയമവും, നീതിയും  പൊതുജനങ്ങള്‍ക്ക് ബാധകമായത്  പോലെ

9. കുടുംബക്കാര്‍ക്കോ, മറ്റുള്ളവര്‍ക്കോ യാത്ര സൗജന്യം, മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ല.

10. ഇതിലുപരി ഒരിക്കല്‍ അഞ്ചു വര്ഷം ജനപ്രതിനിധി ആയി തിരഞ്ഞടുത്ത വ്യക്തി വീണ്ടും മത്സരിച്ചാല്‍ മുകളിലുള്ള ആനുകൂല്യം മുഴുവന്‍ അടുത്ത തവണ നഷ്ടമാകും.."

      എന്തായാലും പുതിയ വിധിയോടെ സീറ്റിനു വേണ്ടി ചാക്കില്‍ വെച്ച ആഗ്രഹ വിത്ത് എല്ലാ നേതാക്കളും വെടിഞ്ഞു. മത്സരിക്കാന്‍ ആളെ കിട്ടാതെ വന്നപ്പോള്‍ പ്രമുഖ പത്രങ്ങളില്‍ പുതിയ വാര്‍ത്ത‍ വന്നു..

    "സ്ഥാനാര്‍ഥിയായി മത്സരിക്കാന്‍ താല്പര്യമുള്ള ജോലിയില്ലാത്ത യുവതി യുവാക്കള്‍ പാര്‍ട്ടി ഓഫീസുമായി ബന്ധപ്പെടുക...യോഗ്യത..............................."


വാല്‍ കഷ്ണം...

     പി.എസ്.സി പരീക്ഷ എഴുതി എഴുതി മടുത്ത പലരും ആറാമത്തെ വിധി പ്രഖ്യാപനത്തില്‍ പറഞ്ഞ ശമ്പള സ്കെയില്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച് മുന്നിലേക്ക് വന്നു. സര്‍ക്കാര്‍ ബസ്സില്‍ പോയി നിയമസഭ സമ്മേളനം കൂടാനും, ജനങ്ങളെ പോലെ ഒരാളായി ജീവിക്കാനും തയ്യാറായി കുറേ ചെറുപ്പക്കാര്‍...ഒരു മാറ്റത്തിന്റെ തുടക്കമാകാം...അല്ലെങ്കില്‍ എന്‍റെ ഒരു പാഴ് സ്വപ്നം..

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍.






















                 

2016, ഏപ്രിൽ 28, വ്യാഴാഴ്‌ച

ശിഷ്ടം...



                                        ''സുഗുണന്‍ സാറേ ബാങ്കിന് ഒരു പരിധിയുണ്ട്, ലോണ്‍ കൊടുക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ പ്രത്യേകിച്ച്, സാര്‍ തന്ന ഡോക്യുമെന്റ് പ്രകാരവും എന്‍.ആര്‍.ഐ ആണെന്ന പരിഗണനയും കൂടി ഉള്ളതോണ്ട്‌  നാലു ലക്ഷം. അതില്‍ കൂടുതല്‍ സാധിക്കില്ല."

         മാനേജര്‍ തീര്‍ത്ത് പറയുന്നു.ഇരുപത് വര്‍ഷം മുന്‍പ് തുടങ്ങിയതാ എന്‍.ആര്‍.ഐ അക്കൌണ്ട്. ഇത് വരെ എത്ര അയച്ചിട്ടുണ്ടാകും.അറിയില്ല, കണക്ക് നോക്കിയിട്ടില്ല.എന്നിട്ടും ഒരാവശ്യം വന്നപ്പോള്‍ വിചാരിച്ച തുക ലോണായി തരാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന്.

                                         "സാറെ ഇത് വരെ ഈ മസ്ക്കറ്റില്‍ നിന്ന് നമ്മുടെ ബാങ്കിലേക്ക് അയച്ചത് പത്തൊമ്പത് ലക്ഷത്തി മുപ്പത്തിയേഴായിരം രൂപയാണ്. ഇപ്പോള്‍ ബാലന്‍സ് ഇരുപത്തി ആറായിരം രൂപയും. നാലു ലക്ഷം പാസാക്കി തരാം."

                                        "മാനേജര്‍ സാറേ എനിക്ക് വേണ്ടത് എട്ടു ലക്ഷമാ..പെട്ടെന്ന്‍ കൂട്ട്യാ കൂടാത്ത തോക."

       അവിടെ നിന്ന് പുറത്തേ കൊടും ചൂടില്‍ ഇറങ്ങി തെക്കേ നടയിലേക്ക് അലക്ഷ്യമായി നടക്കുമ്പോള്‍ വല്ലാത്ത പരവശം തോന്നി.എന്നും സാധാരണയായി തോന്നുന്ന പരവശം. ഭക്ഷണം കഴിച്ചാല്‍, ചായ കുടിച്ചാല്‍, വെള്ളം കുടിച്ചാല്‍,ടെന്‍ഷന്‍ വന്നാല്‍, സന്തോഷം തോന്നിയാല്‍, അങ്ങിനെ പലപ്പോഴും തോന്നുന്ന അതേ പരവശം."ഒരു സിഗരെറ്റ്‌ പുകക്കാനുള്ള പരവശം." പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും വില്‍സ് പാക്കറ്റ് എടുത്ത് അതില്‍ നിന്നും ഒന്ന്‍ ചുണ്ടില്‍ വെച്ച് തീപ്പെട്ടി തപ്പിയപ്പോള്‍ അത് കളഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു.

                                         "തീപ്പെട്ടിയുണ്ടോ.?"

                                         "ചേട്ടാ പൊതു സ്ഥലാ, അതും കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ അമ്പല മുറ്റോം. വലിച്ചാ പോലീസ് പിടിക്കും."

    അടുത്തിരുന്ന് മുന്നറിയിപ്പ് തന്ന അയാള്‍ തന്നെ പോലീസ് ആണെന്ന്‍ തോന്നി.പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റ് ദേവസ്വം ക്ലോക്ക് റൂമിനടുത്തെക്ക്.ഒന്ന്‍ പുകച്ചില്ലെങ്കില്‍ ഭ്രാന്താകും.പടിഞ്ഞാറെ നടയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ തോന്നിയ ഒരു ചിന്തയുണ്ട്. എന്നാ ഇത് തുടങ്ങിയത്.??

             "അച്ഛന്‍ വലിച്ച് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ദിനേശ് ബീഡിയോ??അല്ലെങ്കില്‍ അച്ഛനെ അനുകരിച്ച് കൊച്ചു നാളില്‍ കത്തിച്ച് ചുണ്ടില്‍ വെച്ചു പുകച്ച അയിനി തിരിയോ?? ഏതായിരുന്നു ആദ്യത്തെ പുക.വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ ചാര്‍മിനാര്‍ ആണ് ആദ്യം വലിച്ച് തുടങ്ങിയത്.ഗള്‍ഫില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ റോത്ത്മാന്‍സ്. നാട്ടില്‍ വരുമ്പോള്‍ പത്രാസ് കുറയാതിരിക്കാന്‍ ഗോള്‍ഡ്‌ കിങ്ങ്."

    ക്ലോക്ക് റൂമിന് മുറ്റത്തെ നാറുന്ന അന്തരീക്ഷത്തില്‍, ചുമരില്‍ ഒരു വലിയ മുന്നറിയിപ്പ്. "പുകവലി പാടില്ല." അതിനു താഴെ തന്നെ ആയിരക്കണക്കിനു ബീഡി കുറ്റിയും, സിഗരെറ്റ്‌ കുറ്റിയും, കത്തിയമര്‍ന്ന തീപ്പെട്ടി കോലും. ക്ലോക്ക് റൂമിലെ ജീര്‍ണ്ണതയുടെ മുന്നില്‍ ഒരു ടേബിളില്‍ ഇരിക്കുന്ന താടിയും മുടിയും നീട്ടി ഒരു ബീഡിയും വലിച്ച്  നടത്തിപ്പ് ക്കാരന്‍ ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ മുഖത്ത് നോക്കി.പ്രാഥമിക കാര്യം നടക്കാനും പൈസ വേണം. തിരിച്ച് ഒന്നും പറയാതെ നിന്ന കാരണം കൊണ്ടായിരിക്കാം അവ്യഞ്ഞയോടെ അയാള്‍ ചോദിച്ചത്...

                   "ഒഴിക്കാന്‍ ഒരുറുപ്യ, ഇടാന്‍ രണ്ടുറുപ്യ,ഉള്ളിലിരുന്ന് വലിച്ചാ മൂന്നുറുപ്യ''

    മൂന്ന്‍ രൂപയും കൊടുത്ത് അയാളുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും തീ വാങ്ങി ഒരെണ്ണം കത്തിച്ച് അകത്തേക്ക്.ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ വിധ വൃത്തികേടുകളും നിറഞ്ഞ ചുമര്‍. അയാള്‍ക്ക് മുന്നേ ആ മുറിയില്‍ കയറി ഇറങ്ങി ആരോ ചിലര്‍ സ്വന്തം കഴിവ് കേട് മറക്കാന്‍ എഴുതി വെച്ച ആപ്തവാക്യങ്ങള്‍.ഒരു മൂലയില്‍ നിന്ന് തുടര്‍ച്ചയായി രണ്ട്‌ പുകയെടുത്തപ്പോള്‍ മനസ്സിലെ പരവശം മാറിയോ??ഇല്ല..ഇപ്പോഴത്തെ ആവശ്യം പണമാണ്.അത് മാറ്റാന്‍ ഇതിനും കഴിയുന്നില്ല.എരിയുന്ന പുകചുരുളുകള്‍ കടന്ന്‍ ഓര്‍മ്മ മസ്ക്കറ്റിലേക്ക്..

                   "സുഗുണേട്ടാ..ഇതെന്താ..ഇത് കൂടുന്നതല്ലാതാ..കൊറയുന്നില്ലല്ലോ. ഇയിടെ നമ്മടെ കടെടെ മൊതലാളി പറയാ, ചേട്ടന് സിഗരെറ്റ്‌ കുറ്റിക്ക് പെയിന്റടിക്കണ ജോലിയാന്നു."

     അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് പതിവുള്ള രണ്ട്‌ ചെയിന്‍ റോത്ത്മാന്‍സ് പുകച്ചു തള്ളി റൂമില്‍ വന്നപ്പോള്‍ പത്ത് വര്‍ഷത്തില്‍ കൂടുതലായി കൂടെ താമസിക്കുന്ന റഷീദിന്റെ വക പതിവ് ശകാരം.പിന്നെ കടയില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഓരോ അര മണിക്കൂറും ഇടവിട്ട് പുറത്തെ കുടുസ്സ് വരാന്തയില്‍ നിന്ന് പുക വലിക്കുന്നതിനെ ചൊല്ലിയുള്ള കടയുടമയുടെ ഉപമയും.അവന്‍ പറഞ്ഞത് ശരിയാ സിഗരെറ്റ്‌ വലി കൂടി വരുന്നതല്ലാതെ കുറയുന്നില്ല..ഒരു പാക്കറ്റ് എന്നതില്‍ നിന്നും രണ്ടിലേക്കും പിന്നെ ഇപ്പോള്‍ ചില ദിവസം അതിലുമധികം..

                  "കൊപ്ര, കൊടമ്പുളി ഇതൊക്കെ ഒണക്കാന്‍ പൊകയിടും നാട്ടില്..ഒണങ്ങി വരുമ്പോ അതങ്ങ് ചുക്കി ചുളിയും. നിങ്ങള് കണ്ട്ട്ടുണ്ടോ.അത് പോലെ സിറെട്ടിന്റെ പോക ചെന്ന്‍ നിങ്ങടെ ചങ്കും, കരളും ഒണങ്ങി വരണ്ടിട്ടുണ്ടാകും."

                   "വിട്ടു കള റഷി, ഇത് വലിച്ചില്ലേല്‍  ഒരു വെപ്രസന്നിയാ."

    റഷീദ് എന്ന റഷി വിട്ടു കളയാനുള്ള മൂഡിലായിരുന്നില്ല.പത്ത് വര്‍ഷമായി ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചും, ഒന്നിച്ച് ഒരു കടയില്‍ ജോലി ചെയ്തും നേടിയ സ്നേഹവും, അധികാരവും മുന്‍ നിര്‍ത്തി അത് വരെ പറയാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച കണക്ക് കൂട്ടലുകള്‍ നിരത്താന്‍ തുടങ്ങി.

                     "നിങ്ങളൊരു ഒരീസം എത്ര സിറേറ്റ് പൊകക്കും?"

                     "പത്ത് മുപ്പതെണ്ണം, നാട്ടില്‍ വല്ല പ്രശ്നോം വന്ന ഇത്തിരി കൂടും.നാല്പത്..."

   ഒരു കാല്‍കുലേട്ടര്‍, ഒരു കടലാസ്സ്, ഒരു പേന റഷീദ് എന്ന കണക്ക് വിദ്വാനും..

                     "ഒരു സിറേറ്റ് രണ്ടുറുപ്യ ഓടാകെ കൂട്ടിക്കോ..പണ്ട് സിറേറ്റിന് കാശ് കൊറവാ  അത് കാണണ്ടാ.പണ്ട് നിങ്ങക്ക് ശമ്പളം കൊറവ് തന്നെ.ഇന്ന്‍ നൂറ്റി നാപ്പത് റിയാല്‍, അന്ന്‍ എമ്പത്‌ റിയാല്‍...ഒരു ദെവസം മുപ്പത് വെച്ച്..മിനിമം അറുപത് ഉറുപ്യ വേണം പൊകക്കാന്‍ മാത്രം..അപ്പ മുടങ്ങാതെ ഒരു മാസോ..ആയിരത്തി എണ്ണൂറു ഉറുപ്യ, ഒരു വര്‍ഷം നോക്ക്യാ പന്ത്രണ്ടേ ഗുണം ആയിരത്തി എണ്ണൂറു , എന്‍റെ കൊടുങ്ങൂ പള്ളീ!! ഇരുപത്തോന്നായിരത്തി അറുനൂറു രൂപ!! നിങ്ങളെ ഞാന്‍ അറിയണ കാലം മുതലേ ദെവസം ഈ ലെവലാ വലി.പത്ത് വര്‍ഷം കൊണ്ട് പഹയാ സുഗുണെട്ടാ നിങ്ങ വലിച്ച് തള്ളി പൊകച്ചത് രണ്ട്‌ ലക്ഷത്തിനു മേലെ ഉറുപ്യാണ്. ഇരുപത് വര്ഷം ഇവിടെ നിന്ന കണക്ക് വെച്ച് നോക്കുമ്പോള്‍ നാലഞ്ച് ലക്ഷം ഉറുപ്യ.''ആ കാശ് ശിഷ്ടം വെച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നെങ്കിലും നിങ്ങക്ക് ആവശ്യം വരണ ഒരു കാലം വന്നേനെ."

   ശരിയാണ് ആ പൈസയാണ് ആവശ്യം വന്നിരിക്കുന്നത്. കടം വാങ്ങിയും പണയം വെച്ചും പൈസ ഉണ്ടാക്കും.എന്നാലും.സിഗരെറ്റ്‌ കുറ്റിയോടും, പാക്കറ്റിനോടും, പിന്നെ തീപ്പെട്ടി കൊള്ളിയോടും ദേഷ്യം തോന്നിയ നിമിഷം.വീണ്ടും അവന്‍റെ പഴയ വാക്കുകള്‍.

                     "നിങ്ങക്ക് എന്‍റെ ഇക്കാക്കാടെ സ്ഥാനാ.നമ്മള് കണ്ട കരേല് വീടും, കുടുംബോം ഇല്ലാണ്ട് കഷ്ടപ്പെടണത് എന്തിനാ..ഒരു കുടുംബം കൂടെണ്ട്, അതോണ്ടല്ലെ, ചെല സമയത്ത് നിങ്ങള് നാസ്ത പോലും കഴിക്കാതെ പണിക്ക് പോകും.അപ്പൊ പറയണ വാക്കുണ്ട്, സ്വന്തം മുണ്ട് മുറുക്കിയാലും പിള്ളേര്‍ക്ക് അന്നത്തിനു മുട്ടരുതെന്ന്, അതീ നശിച്ച പൊകയുടെ കാര്യത്തിലും ഒന്നാക്കി കൂടെ."

  ആ വാക്കുകള്‍ അന്ന്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ വിഷമം തോന്നി.പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ എല്ലാം മറന്നു. ഒരു കട്ടന്‍ ചായ, പിന്നെയൊരു പുക .ആ ശീലം തോടങ്ങിയിട്ടു കാലം കുറേ ആയിരിക്കുന്നു.മാറ്റാന്‍ കഴിയാത്ത ശീലം.

    ആ കുടുസ്സ് മുറിയില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി അമ്പല പറമ്പിലൂടെ നടന്ന്‍ മേത്തല ബസ്സില്‍ കയറി സീറ്റില്‍ ചാരി ഉറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു കൊച്ചു പകല്‍ സ്വപ്നം. എന്‍റെ  പിന്നില്‍ കഴിഞ്ഞ് പോയ കാലത്ത് വലിച്ചു തല്ലിയ സിഗരെറ്റ്‌ കുറ്റികള്‍ എരിയുന്നു.ക്ഷണ നേരം കൊണ്ട് അതൊരു ചുടല പോലെ കത്തി ആളി നീണ്ട തീ നാളങ്ങള്‍ നീട്ടി എന്‍റെ ആത്മാവിനെ വിഴുങ്ങാന്‍.ഞാന്‍ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന സിഗരെറ്റ്‌ പാക്കറ്റ് വലിച്ചെറിഞ്ഞു ഓടി വീട്ടില്‍ കയറി വാതില്‍ അടച്ചുപൂട്ടി.തീനാളങ്ങള്‍ പുറത്ത് നിന്നും ഉറക്കെ...

                "ഒരു ശരാശരി പുകവലിക്കാരന്‍റെ ശ്വാസ കോശ"

                 എന്തായിത് പകല്‍ സ്വപ്നം കാണേണ്."

   വീടെത്തിയതും ഭാര്യ മുന്നില്‍ വന്നതും അറിഞ്ഞില്ല. കീശയില്‍ അപ്പോഴും ഒരു വില്‍സ് പാക്കറ്റ് ചുട്ടു പൊള്ളുന്നത് പോലെ.പണ്ട് ഭാര്യയും, മകളും  പറഞ്ഞ ചില വാക്കുകള്‍ കൂടി ഭൂതക്കാലത്തില്‍ നിന്നും വേര്‍പ്പെട്ട് ഭേദ്യം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി.നെഞ്ചു പൊടിഞ്ഞു പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍..

              "നിങ്ങള് ഓരോ സിഗരെറ്റ്‌ എടുത്ത് പോകച്ച് തള്ളുമ്പോഴും അതിന്‍റെ തീ എന്‍റെ നെഞ്ചിലാ എരിയണേ,ഒന്ന്‍ നിര്‍ത്തി കൂടെ."

               "അച്ചാ പുകവലി ആരോഗ്യത്തിന് ഹാനികരമാണ്.അച്ഛന്റെ മാത്രമല്ലാ.കൂടെ അടുത്തിരിക്കുന്ന എന്‍റെയും."

               "നിങ്ങളെന്നും ആരോഗ്യത്തോടെ ഇരിക്കണമെന്ന എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളിലേക്കും, പ്രാര്‍ത്ഥനയിലേക്കുമാണ് ഈ തീക്കൊള്ളി കൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ തീ പടര്‍ത്തുന്നത്."

  പരവശം കൂടുന്നു.ഒരു ഉപയോഗവും ഇല്ലാതെ പാഴാക്കിയ പണമോര്‍ത്ത്, പുകച്ച് തള്ളിയ നിമിഷങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്ത്.പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും പൊള്ളുന്ന സിഗരെറ്റ്‌ പാക്കറ്റ് എടുത്ത് ഭാര്യയുടെ നേരെ നീട്ടി, അവിശ്വസനീയമായ മുഖഭാവത്തിനു മീതെ ദൃഡമായ ഒരുറപ്പ് പോലെ..

             "തോട്ടില്‍ കളഞ്ഞേക്ക്, ഇനിയില്ല.....ഒരിക്കലും"

    ജീവിതത്തില്‍ ഏറ്റവും സന്തോഷം തോന്നുന്ന നിമിഷം പോലെ ഭാര്യയുടെ കണ്ണുകളില്‍ വിളക്കുകള്‍ തെളിഞ്ഞു..ഐശ്വര്യത്തിന്‍റെ ദീപ നാളം കത്തുന്ന കണ്ണുകളില്‍ നോക്കി മനസ്സ് പറഞ്ഞു.

               ''എട്ടു ലക്ഷം രൂപ , അത് ഞാനുണ്ടാക്കും. കടം വാങ്ങിച്ചോ, ലോണ്‍ എടുത്തോ, അത് വീട്ടാനുള്ള ആരോഗ്യത്തില്‍ പുക പുരളാന്‍ ഇനി അനുവദിക്കില്ല.വിട എന്നത്തെക്കുമായി പുക ചുരുളുകളോട്."

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍..



           

 


















      

2016, ഏപ്രിൽ 25, തിങ്കളാഴ്‌ച

തലൈക്കൂത്തല്‍





                                     "ദാ...നിങ്ങളിത് കണ്ടോ??"

           മനോരമ പത്രത്തിന്‍റെ "ഞായറാഴ്ച" പേജ് മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി കൊണ്ട് ഭാര്യ ഭര്‍ത്താവിനെ നോക്കി തന്‍റെ മനസ്സിലുള്ളത് ആ അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ തുറന്ന്‍ പറഞ്ഞു..അയാള്‍ ആ അക്ഷരങ്ങള്‍ നെഞ്ചടിപ്പോടെ വായിച്ച് തുടങ്ങി..

                     "രഹസ്യം, ദുരൂഹം, തലൈക്കൂത്തല്‍"

          റേഡിയാര്‍പട്ടി- പ്രായമായവരെ മക്കളും, ബന്ധുക്കളും ചേര്‍ന്ന്‍ നിര്‍ദ്ദയം കൊന്ന് തള്ളുന്ന നാട്.നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ പഴക്കമുള്ള തലൈക്കൂത്തല്‍ എന്ന ദുരാചാരം ഇന്നും നിലവിലുള്ള നാട്.."മുന്‍ തന്തയ്ക്ക് എന്‍ തന്ത ചെയ്യ്തത് എന്‍ തന്തയ്ക്ക് ഏന്‍ ചെയ്യും" മുഴുവന്‍ വായിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഭാര്യയെ വേദനയോടെ നോക്കി..ഒപ്പം വീടിന്‍റെ അരികിലെ ചായ്പ്പിലേക്കും ഒരു വട്ടം പാളി നോക്കി...ആ അര്‍ഥം മനസ്സിലായത് പോലെ ഭാര്യ അയാളെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി തന്‍റെ അവസാന തീരുമാനം അറിയിച്ചു...

                         "എന്നെ കൊണ്ട് വയ്യ..ഇനീം ....ട്ടോം, മൂത്രോം കോരാന്‍.."

         അവള്‍  അകത്തേക്ക് പോയപ്പോള്‍ അയാള്‍ വീണ്ടും ഒന്ന് കൂടി ആ വാര്‍ത്ത  വായിച്ച് നോക്കി...മനസ്സ് അകെ തകരുകയാണ്..ജന്മം തന്ന വയറാണ് ചായ്പ്പില്‍ മുഴിഞ്ഞ പഴന്തുണി പോലെ കിടക്കുന്നത്..അതിനെ ഇല്ലാതാക്കാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗമാണ് ഭാര്യ ഒരു പത്ര വാര്‍ത്തയില്‍ കൂടി മുന്നോട്ട് വെച്ചിരിക്കുന്നത്..

       പ്രായമായവരെയും, മാറാരോഗികളേയും മക്കളും, ബന്ധുക്കളും ചേര്‍ന്ന്‍ രഹസ്യമായി കൊല്ലുന്ന ദുരാചാരം..തലൈക്കൂത്തല്‍..റെഡിയാര്‍പട്ടി, ഉശിലംപെട്ടി,അണ്ടിപട്ടി തുടങ്ങിയ തമിഴ് കുഗ്രമാങ്ങളില്‍ ഇന്നും നിലകൊള്ളുന്ന രഹസ്യമായ ആചാരം..കൊല്ലാന്‍ തീരുമാനിച്ച ആളെ അതി രാവിലെ മുതല്‍  തലയിലൂടെ മണിക്കൂറുകള്‍ എണ്ണ ഒഴിക്കും..അതിനു ശേഷം കുറേ മണിക്കൂറുകള്‍ തണുത്ത വെള്ളം ഒഴിക്കും...അതിനിടയില്‍ ഔഷധ കൂട്ട് ചേര്‍ന്ന ഇളനീര്‍..രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസത്തിനുള്ളില്‍ തന്നെ തലൈക്കൂത്തല്‍ ഇര പനിയോ, ന്വൂമോണിയയോ ബാധിച്ച് ആര്‍ക്കും സംശയത്തിനു ഇടം കൊടുക്കാതെ മരണപ്പെടും..അതാണ് പത്രത്തില്‍ വിവരിച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നത്..

                       "വയസ്സായ വേഗം ചാവണം..ഇത് കാലന് പിടി കൊടുക്കാതെ മനുഷ്യനെ വെറുപ്പിച്ച്...സ്വത്ത് പങ്ക് വെക്കാന്‍ നേരത്ത് കൊതീം, കൊറവും പറയാന്‍ എല്ലാരുണ്ടായിരുന്നു..അത് കഴിഞ്ഞപ്പോ നോക്കാന്‍  ഒരു പട്ടിയുമില്ല..."

      ഭാര്യ അവസാനിപ്പിക്കാന്‍ ഉദ്ദേശമില്ല...ചായ്പ്പില്‍ കിടന്ന് അമ്മ എല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടാകും...ഒരിക്കല്‍ രാവിലെ കഞ്ഞി കോരി കൊടുക്കുമ്പോള്‍ അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് കണ്ടു..തുടച്ചിട്ടും തുടച്ചിട്ടും പിന്നേയും, പിന്നേയും കണ്ണ് നീര്‍..അമ്മയുടെ കാതുകള്‍ക്കും, ചെവിക്കും ഒരു തകരാറുമില്ല...അതേ പോലെ ഓര്‍മ്മയ്ക്കും

                         "മോനെ..അമ്മ  നിങ്ങക്കെല്ലാമൊരു  ഭാരായില്ലേ...?''

      ഉത്തരം പറയാന്‍ സാധിച്ചില്ല..കണ്ണ് നീര്‍ പിന്നേയും, പിന്നേയും ഒഴുകുന്നു..
വലിയ ഒരു നെടുവീര്‍പ്പ് അമ്മയില്‍ നിന്നും..എല്ലാം അമ്മ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട്. നേരില്‍ കാണാതെ തന്നെ എല്ലാമറിയുന്നുണ്ട്...ഒന്നിനും പ്രതികരിക്കാതെ എല്ലാം സഹിക്കുന്നുണ്ട്..

                       "കാലന് പോലും വേണ്ടാതെ ഇങ്ങിനെ നരകിക്കാന്‍ അമ്മ എന്ത് തെറ്റാ മക്കളെ ചെയ്തേ??"

    മനസ്സിന് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി..നാളെ എനിക്കുമുണ്ടാകാം ഇത് പോലെ  വാര്‍ദ്ധക്യം..ഒരു പക്ഷെ ഇതിനേക്കാള്‍ ഭയാനകമായ ഒരവസ്ഥ..ഭാര്യ അവള്‍ ഒന്നും കേള്‍ക്കാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിലല്ല...അവളുടെ ദേഷ്യം മുഴുവന്‍ ബന്ധുക്കളോടാണ്..അവള്‍ക്ക്  ആദ്യമാദ്യം അമ്മയെ വളരെയധികം ഇഷ്ടമായിരുന്നു....പിന്നെ എപ്പോഴോ അമ്മയുടെ വാര്‍ദ്ധക്യരിഷ്ടതയില്‍ അനിഷ്ടം തോന്നാന്‍ തുടങ്ങി. എല്ലാം അനുഭവിക്കാന്‍ അവള്‍ മാത്രം, അവസാനക്കാലത്ത് നോക്കാന്‍ അവള്‍ മാത്രം  ഉള്ളുവെന്ന തോന്നല്‍ .അത് പതുക്കെ വളര്‍ന്ന്‍ വെറുപ്പും, വിദ്വേഷവുമായി മാറി.അതിന്ന്‍ പൂര്‍ണ്ണ രൂപത്തില്‍ ..അമ്മയെ കൊല്ലാനുള്ള പദ്ധതി വരെ...

    പേപ്പര്‍ മടക്കി അകത്ത് ചെല്ലുമ്പോള്‍ ആ ചോദ്യഭാവം  വീണ്ടും..ഒന്നും മിണ്ടാതെ ടേബിളില്‍ തല കുനിച്ചിരുന്നു.മറുപടി തൊണ്ടയില്‍ ഒരു വേദന പോലെ കുടുങ്ങി പുറത്ത് വരാന്‍ വിസമ്മതിക്കുന്നു...

                       "ഇന്ന്‍ വെളിയില്‍ പോയി വരുമ്പോള്‍ അരപാട്ട എണ്ണ വാങ്ങി കൊണ്ട് വന്നേക്ക്..ഈ ഞാറാഴ്ച ....."

    മുഴുവനാക്കുന്നതിന് മുന്‍പേ തൊണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങി നിന്ന വാക്ക് പുറത്തേക്ക് വന്നു..ഒരു അലര്‍ച്ചയോടെ...

                        "നിര്‍ത്ത്..എന്നെ പ്രസവിച്ച സ്ത്രീയാണത്..എന്‍റെ അമ്മ..."

    പൊട്ടി കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ ഇരുണ്ട മുറിയിലേക്ക് കയറി.ഓര്‍മ്മയില്‍ ഒരു പഴയ കാലം.അത് വീണ്ടും വീണ്ടും തെളിയുന്നു..വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ്. മരണത്തിനും, ജീവിതത്തിനുമിടയില്‍ പോരാടിയ എന്‍റെ ഭൂതക്കാലം..പനി ആയിട്ടായിരുന്നു തുടക്കം..പിന്നെയത് ദിവസങ്ങള്‍ കൊണ്ട് "വസൂരിയായി.."
മാരകമായ രോഗം...ബോധം വന്നാല്‍ കരയും..ഒന്നും കഴിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല..ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ മുറിയില്‍ അമ്മ കൂട്ടിന്...നീണ്ട ഏഴ് ദിവസം അമ്മ തന്നെ അടുത്ത്, ആ ഏഴ് ദിവസം അമ്മ ഉറങ്ങിയോ, എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചോ..ഉണര്‍ന്ന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ എല്ലാം അമ്മ വീശാന്‍ പാള കൊണ്ട് വീശുന്നുണ്ടാകും...കണ്ണീരോടെ അടുത്തുണ്ടാകും...പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നുണ്ടാകും

                       "എന്‍റെ മോന്‍ പേടിക്കണ്ടാ..കൊടുങ്ങല്ലൂരമ്മ നമ്മളെ കാക്കും..മോനോന്നും വരത്തില്ല..വേഗം സുഖാകും..."

   ഇന്ന്‍ ജീവനോടെ ഇരിക്കുന്നത് അമ്മ കാരണം തന്നെ..അങ്ങിനെ പല ദിവസങ്ങള്‍...എന്നും അസുഖം വന്നാല്‍ അമ്മ അടുത്ത് നിന്നും മാറില്ല..മുതിര്‍ന്നിട്ടും, വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടും ഒരു ചെറിയ തലവേദന പോലും ഉണ്ടെന്നറിഞാല്‍ അടുത്ത് നിന്ന് മാറില്ല..മാറാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനയും, നാട്ടു വൈദ്യവുമായി അമ്മ..ഒരിക്കല്‍ അതിനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അമ്മ പറഞ്ഞ ഒരു വാക്ക് ...

                    "കാക്കക്ക് താന്‍ കുഞ്ഞു പൊന്‍ കുഞ്ഞു..കുഞ്ഞിനു സുഖമില്ലേല്‍ പിന്നെ തള്ളക്ക് എന്ത് സുഖം..."

  തലയണയില്‍ കലര്‍ന്ന കണ്ണ് നീരില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി പഴയെതെല്ലാം ചിന്തിച്ച്കിടക്കുമ്പോള്‍ പിന്നില്‍ നിന്നും അവളുടെ ശബ്ദം..

                    "എല്ലാമുണ്ടാക്കി  വെച്ചിട്ടുണ്ട്...ഞാനൊന്ന്‍ കുഞ്ഞാങ്ങളടെ വീട് വരെ പോയിട്ട് വരാം..അമ്മക്ക് തീരേ വയ്യാത്രെ..ഒന്ന്‍ പോയി കണ്ടിട്ട് വൈന്നെരത്തിന് മുന്നേ തിരികെ വരാം..."

  അവളുടെ അമ്മ. അവരെ കാണാനാണ് പോയത്. വാര്‍ദ്ധക്യം ബാധിച്ച അവരെ കാണാന്‍ പോകുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ചോദിക്കാന്‍ തോന്നി "ഒരു അര പാട്ട എണ്ണ വാങ്ങി തരട്ടേന്ന്" വേദനയാകും എന്ന ഉറപ്പുള്ളതിനാല്‍ മനസ്സില്‍ തന്നെ മൂടി വെച്ചു..

  എണ്ണകുപ്പിയുമായി അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറിയപ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകള്‍ വല്ലാതെ നോക്കി...എല്ലാം മനസ്സിലാക്കാന്‍ അമ്മക്കൊരു അറാമിന്ത്രിയം ഉണ്ടെന്ന്‍ തോന്നുന്നു...അമ്മയെ എണ്ണ തേച്ച് , ഇളം ചൂട് വെള്ളത്തില്‍ കുളിപ്പിച്ച്, പുതിയ വസ്ത്രം ധരിപ്പിച്ച്, മുറിയെല്ലാം വൃത്തിയാക്കി, ചെറു ചൂടുള്ള കഞ്ഞി കൊടുത്ത് അമ്മയുടെ അടുത്തിരുന്നപ്പോള്‍ ആ ചുണ്ടുകള്‍ ചെറുതായി മന്ത്രിച്ച പോലെ..

                   "മോനെ..ആരുമറിയില്ല...ആ കഞ്ഞീല്‍ ഇച്ചിരി വിഷമോഴിച്ച്..സന്തോഷത്തോടെ അമ്മ കുടിച്ചോളാം...ഭഗവാന്‍റെ അടുത്തേക്ക് പോയേക്കാം...ആരേം ബുദ്ധി മുട്ടിക്കാതെ.."

                  "പണ്ട് വസൂരി വന്നു ചാവാന്‍ കേടന്നപ്പോള്‍ അമ്മക്കിത് തന്നെ എന്നോട് ചെയ്യായിരുന്നില്ലേ??..എന്തേ ഉറങ്ങാതെ ദൈവത്തോട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് എന്നെ നോക്കി അത്രേം  ദിവസങ്ങള്‍ അടുത്തിരുന്നത്...?"

                   "എന്‍റെ കുഞ്ഞായതോണ്ട്.."


    മറുപടി പറഞ്ഞ അമ്മയുടെ ഈറനായ  കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച് ആ ചുക്കി ചുളിഞ്ഞ നെറ്റിയില്‍ ഒരുമ്മ കൊടുത്ത് കട്ടിലില്‍ കിടത്തി അന്ന്‍ മുഴുവന്‍ അടുത്തിരുന്ന്..അമ്മ ഉറങ്ങുന്നത് വരെ...

                "ആര്‍ക്ക് വേണ്ടെങ്കിലും എനിക്ക് വേണം...അങ്ങിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് കളയാന്‍ എന്നെ കൊണ്ടാകില്ല..."

   ഒഴിഞ്ഞ പാത്രവുമായി വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോള്‍ ചുവരില്‍ ചാരി കണ്ണീരോടെ അവള്‍..കണ്ടപ്പോള്‍ പൊട്ടി കരയാന്‍ തുടങ്ങി...അടുത്ത് ചെന്നിരുന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ചു...കാരണം എന്താണെന്ന് ചോദിക്കാതെ തന്നെ വിങ്ങി വിങ്ങി ...

                'നാത്തൂന്‍ എന്‍റെ അമ്മയെ നോക്കണത് പോലുല്ലാ..ഞാന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ മൂന്നാല് ദേവസായിട്ടു അമ്മ അതേ കെടപ്പാ..പുറത്തെ തൊലി പൊട്ടി തൊടങ്ങിയേക്കണ്..മൂത്രത്തില്‍ കുളിച്ച്, ഒന്നും കഴിക്കാതെ..കണ്ടാല്‍ പ്രാക്ക് തോന്നണ കോലം..."

                'ഞാന്‍ തന്നെ വെള്ളം ചൂടാക്കി ഡെറ്റോള്‍ ഒഴിച്ച് തൊടച്ച് ...കൊറച്ച് പൊടിയരി കഞ്ഞി കുടിച്ചപ്പോള്‍ അമ്മ ഉഷാറായി...ആങ്ങള കണ്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല...നാത്തൂന്‍ എന്നെ കേള്‍പ്പിക്കാന്‍ മട്ടില്‍ കൊറേ ചീത്തയും..

  വീണ്ടും പൊട്ടി കരച്ചില്‍. അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിച്ച് പതുക്കെ പുറത്ത് തട്ടി സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു...

             "അത് തന്ന്യല്ലേ ഇവിടുത്തെ അമ്മയുടെ അവസ്ഥ..ആരും നോക്കാനില്ലാതെ..അതായിരുക്കും നമ്മുടേം  അവസ്ഥ...ആരുമില്ലാതെ..??"

  ആ കരച്ചില്‍ കൂടി വന്നത് പോലെ..എത്ര നേരം കരഞ്ഞുവെന്ന്‍ അറിയില്ല. കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒഴുകിയ കണ്ണ്‍ നീരിനോപ്പം തിരിച്ചറിവ് ഒരു വെളിച്ചം പോലെ ആ മനസ്സിലേക്ക് വന്നുവെന്ന് തോന്നുന്നു.വൈകുന്നേരം അമ്മയെ കുളിപ്പിക്കാന്‍ അവള്‍ വെള്ളം കാച്ചുമ്പോള്‍ അതിനോടൊപ്പം വരാന്ത പതിപ്പ് ഞായറാഴ്ച പേജും കത്തി കരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഒപ്പം തലൈക്കൂത്തല്‍ എന്ന ദുരാചാരവും....

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍...

                       











2016, ഏപ്രിൽ 23, ശനിയാഴ്‌ച

മരണത്തിന് സാക്ഷിയായി...

         

                      
           "അന്ന്‍, ഇരുപത് കൊല്ലങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ്, ഏതോ ഒരു പുസ്തകവും വായിച്ച് ഉറക്കത്തിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല വരാന്‍ പോകുന്നത് ഉറക്കമില്ലാത്ത ഒരു രാത്രിയുടെ തുടക്കമായിരിക്കുമെന്നു...ഉറക്കത്തിന്‍റെ സുന്ദരനിമിഷത്തില്‍ കേട്ട ഫോണ്‍ ശബ്ദം കേട്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് പുതപ്പിലേക്ക് ചുരുണ്ട് കൂടിയപ്പോള്‍ വാതിലില്‍ മുട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ട് അമ്മയുടെ ശബ്ദം...

                    "മോനെ..മുത്രത്തിക്കര പോണം.വെല്ലിച്ചന്‍ സീരിയസാ..."

        ഒട്ടും താല്‍പര്യമില്ലാതെ എഴുന്നേറ്റ് ബാത്ത് റൂമില്‍ പോയി തിരികെ വന്ന് കൊട്ട് വാ വിട്ട് ഹാളിലെ ഇരുട്ടില്‍ വണ്ടിയുടെ ചാവിക്കായി തപ്പുമ്പോള്‍ വരാന്തയില്‍ വെളുത്ത ഖദര്‍ മുണ്ടും, ഷര്‍ട്ടും ധരിച്ച് ഒട്ടും ക്ഷീണമില്ലാതെ ചാര് കസേരയില്‍ പോകാന്‍ റെഡിയായി അച്ഛന്‍, ജീപ്പിറക്കി ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന കണ്ണുകളോടെ മുപ്പത് കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരം വരുന്ന ലക്‌ഷ്യം തേടി യാത്ര തിരിക്കുമ്പോള്‍  മുന്നിലുള്ള വിജനമായ വഴിയില്‍ വാഹനത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തിന് മീതെ കൂടുതല്‍ ഇരുട്ട് പുരളുന്നത് പോലെ...

      ജീപ്പ് പാര്‍ക്ക് ചെയ്ത്  മുന്നേ നടന്ന്‍ പോയ അച്ഛന്റെയും, അമ്മയുടെയും പിന്നാലെ ഇരുട്ട് വീണ വഴിയിലൂടെ നടന്നപ്പോള്‍ കരിയിലകള്‍ ഒന്നിളകി എന്തോ ഇഴഞ്ഞു പോയി..ഇടവഴിയില്‍ നിന്നും സ്രാമ്പിപ്പുര പോലെയുള്ള പഴയ വീട് വരെ മരണം എവിടെയോ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന മൂകത...ഇരുള്‍ വെട്ടി തുറന്ന്‍ പെട്രോമാക്സ് വെട്ടം കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി...അതിന് ചുറ്റും ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുന്ന നിശാ ശലഭങ്ങള്‍, ദൂരെ മാറി ഒരു തെങ്ങിന്‍റെ ചുവട്ടില്‍ ചുവന്ന കണ്ണുകളോടെ ഒരു വലിയ വടവും, കോടാലിയുമായി മരം വെട്ടുന്ന തമിഴന്‍ മണിയന്‍...അയാളുടെ വിധിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന മൂവാണ്ടന്‍ മാവ്..മൊത്തം മരണം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന രാത്രി ചിത്രങ്ങള്‍..

     ഇറയത്ത്‌ കയറുമ്പോള്‍ തന്നെ ഭയാനകമായ ഒരു വായു വലി ശബ്ദം...വെല്ലിച്ചന്‍ ജീവന്‍ പ്രകുതിയില്‍ നിന്നും പിടിച്ചു വാങ്ങാനുള്ള അവസാന ശ്രമം പോലെ..അമ്മയെ കണ്ടതും ആരോ പൊട്ടി കരയാന്‍ തുടങ്ങി..ഉടനെ തന്നെ കല്ലൂരിലെ അമ്മായി വക വിലക്ക്..

                  "പാടില്ല..ജീവന്‍ പൂവണ നേരത്ത് കര്യാന്‍ പാടില്ല..."

    ആ കാലുകളില്‍ അവസാനമായി ഞാന്‍ തൊട്ട് അനുഗ്രഹം തേടിയപ്പോള്‍ തണുത്ത മരണത്തിന്റെ സാമീപ്യം...കാലുകള്‍ മരിച്ചിരിക്കുന്നു..ഇനി അവസാനമായി നിലക്കാന്‍ അവശേഷിക്കുന്നത് തൊണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന ശ്വാസം മാത്രം..മരണം അതിങ്ങനെ മുന്നില്‍ ഓര്‍ സത്യം പോലെ...പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ആദ്യമായി കുറച്ച് ഭീതി തോന്നി..ഇവിടെ എവിടെയോ മരണം പതുങ്ങി നടക്കുന്നു...

               "കാലത്ത് ഒരു പത്ത് മണിക്ക് വെക്കാല്ലേ..?"

               "അതോണ്ടാ തമിഴന്‍ മണീനെ രാത്രി തന്നെ കൊണ്ടോന്നത്.."

               "ഭാഗ്യം പഞ്ചമി ഇന്നലെത്തോടെ കടന്ന്‍  പോയത്...അല്ലേല്‍ നൂറു ദോഷങ്ങളാ.."

   ഒരു ജീവന്‍ അതിന്‍റെ അവസാന പിടച്ചിലോടെ ഭൂമിയില്‍ തുടരാന്‍ ദേഹവുമായി പട വെട്ടുന്ന സമയത്ത് ചില നിഷ്കളങ്കരായ ഗ്രാമീണ മനസ്സുകള്‍ പട്ടട ഒരുക്കാനുള്ള പദ്ധതികള്‍ മെനയുന്നു..മുന്നോട്ട് നടന്നപ്പോള്‍ ഇരുട്ടില്‍ വീണ്ടും മരണം വാ പിളര്‍ന്നു മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നത് പോലെ തമിഴന്‍ മണിയന്‍...അയാള്‍ക്ക് ചുറ്റും ആത്മാവുകള്‍ നൃത്തം ചെയ്യുന്നത് പോലെ..അവിടെ നിന്നും മരങ്ങള്‍ സ്വരു കൂട്ടി വെച്ച ഇരുളില്‍ ഒരു കസേരയുമായി ചെന്നിരിക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ചില ഭയ ചിന്തകള്‍..ഭൂതം, പ്രേതം, പിശാച്, അതമാവ്..എന്തിന് എനിക്ക് എന്നില്‍ തന്നെ വിശ്വാസം നഷ്‌ടമായ സമയമാണ്...എന്നാലും ഇപ്പോള്‍ കണ്മുന്നില്‍ മരണം അടുത്ത് വന്നു നില്‍ക്കുന്നത് പോലെ..എനിക്ക് വേണ്ടിയല്ലെങ്കില്‍ കൂടി മറ്റൊരാള്‍ക്ക് വേണ്ടി...

     ഇരിക്കുന്ന വലിയ മരത്തിന്‍റെ ചുവട്ടില്‍ നിന്നും ദൂരേക്ക് നോക്കിയാല്‍ പാടങ്ങളുടെ അപ്പുറം ഏറെ ദൂരത്ത് റെയില്‍പ്പാത കാണാം..ഒരു മിന്നാമിനുങ്ങ്‌ വെളിച്ചവും, അതി ഭയാനകമായ ഹോണ്‍ ശബ്ദവും മുഴക്കി ഏതോ രാത്രി വണ്ടി പോകുന്ന താളം..അതിനൊപ്പിച്ച് എവിടെയോ ഒരു നായയുടെ നേര്‍ത്ത മോങ്ങല്‍...തീവണ്ടി കടന്ന്‍ പോയതോടെ നായയുടെ ശബ്ദം കുറച്ച് കൂടി ഉച്ചത്തിലായി...മനുഷ്യനെ പകല്‍ ഇത്രയും സ്നേഹിക്കുകയും, രാത്രികളില്‍ ഇത്രയും പേടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വളര്‍ത്ത് മൃഗം വേറെ ഉണ്ടാകില്ല...പാടത്ത് കൂടെ ചൂട്ട് കറ്റകള്‍ വരമ്പിലേക്ക് കയറി മരണവീട്ടിലേക്ക് വരുന്ന മറ്റൊരു കാഴ്ച...ഒപ്പം കുരുമുളക് തൊടിയിലെ കല്ല്കൂനയില്‍ ചെവി തുളക്കുന്ന തരത്തില്‍ കരയുന്ന അട്ടകളുടെ  കരച്ചില്‍, മരണം എവിടെയോ വന്നു കാത്തിരിക്കുന്നു. വെല്ലിച്ഛന്റെ അതമാവിനെ കൂടെ കൊണ്ട് പോകാന്‍...

    എന്നോ വളര്‍ന്ന്‍ വലുതായപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ നിന്നും വലിച്ചെറിഞ്ഞതാണ് ഭൂതപ്രേത പിശാച് ചിന്തകള്‍..."എന്നേക്കാള്‍ വലിയൊരു ഭൂതമോ?? എന്നാലതൊന്നു കാണണം..??" പലപ്പോഴും മനസ്സിന് തോന്നിയത് അതായിരുന്നു...സ്നേഹിതര്‍ പലരും ചില അനുഭവങ്ങളും പങ്ക് വെച്ചപ്പോള്‍ തീര്‍ത്ത് പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യമാണ് ഓര്‍മ്മ വരുന്നത്...

             "അനുഭവം..എനിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല...അതിനാല്‍ വിശ്വാസമില്ല.."

   രാത്രി കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെക്ക് വരുമ്പോള്‍ കരൂപ്പടന്ന പാലത്തിന്റെ അടുത്ത് വെച്ച് എണ്ണിയാല്‍ തീരാത്ത ഒരു കൂട്ടം മുയലുകള്‍ വട്ടം ചാടിയ കഥയും, കരാഞ്ചിറ വെച്ചു പാതിരാത്രിയില്‍ കാലില്ലാത്ത പെണ്ണ് വണ്ടിയ്ക്ക് കൈ കാണിച്ച കഥയും.മൂന്നാം നിളയിലെ ഹോസ്ടല്‍ മുറിയിലെ ജാലകത്തിലൂടെ രാത്രിയില്‍ എത്തി നോക്കിയ പൂച്ചന്‍ കണ്ണന്‍ സുന്ദരിയും ...പിന്നെയും ചില കൂട്ടുക്കാര്‍ കഥകള്‍..

   എന്തായാലും ഒന്നുറപ്പ്...പ്രവചിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത, കാണാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു ഊര്‍ജ്ജം നമുക്കുള്ളില്‍ നമുക്ക് ചുറ്റും വലയം ചെയ്യുന്നു...അത് നഷ്ടമാകുന്ന സമയം ജീവിതം അവസാനിക്കുന്നു...ആ ഊര്‍ജ്ജത്തെ ആത്മാവ് എന്നും, ആവിയെന്നും, പ്രേതമെന്നും വിളിക്കുന്നു...ഇപ്പോള്‍ അങ്ങിനെ ഒരാളുടെ ഊര്‍ജ്ജ വലയമാണ് നഷ്ടമാകാന്‍ പോകുന്നത്...അതിനെ ഉറപ്പിക്കുന്ന രീതിയില്‍ നായയുടെ മോങ്ങല്‍ കൂടി കൂടി വരുന്നു..ഇപ്പോള്‍ താഴത്തെ തൊടിയില്‍ നിന്നാണ്..അതടുത്ത് അടുത്ത് വരുന്നു...ഇടക്ക് ഞാനിരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തെ ഇടത്തേ തൊടിയിലെ തൊഴുത്തിലെ പശുക്കള്‍ ഒന്നമറിയ ശബ്ദം..വീണ്ടും നായ ഉച്ചത്തില്‍ മോങ്ങിയപ്പോള്‍ തൊഴുത്തില്‍ നിന്നും പശുവിന്റെ കുറച്ച് കൂടി ഉറക്കെയുള്ള കരച്ചില്‍...അതിന്‍റെ അവസാനം പോലെ വീട്ടില്‍ നിന്നും കല്ലൂരത്തെ അമ്മായിയുടെ കരച്ചിലോടെയുള്ള ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു...

    "മരണം നടന്നിരിക്കുന്നു...എനിക്കടുത്ത് കൂടെ വെല്ലിച്ചന്‍റെ ആത്മാവ് അറിയാത്ത ലോകം തേടി പോയിരിക്കുന്നു..."

    വീട്ടിലേക്ക്‌ നടക്കാന്‍ കസേരയില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ നിമിഷമാണ് അത് സംഭവിച്ചത്...പെരുവിരല്‍ മുതല്‍  തലച്ചോര്‍ വരെ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് നിശ്ചലമായ ആ നിമിഷം...ഞാനിരുന്ന സ്ഥലത്തെ മരത്തില്‍ നിന്നും ഒരു വലിയ കൂറ്റന്‍ പക്ഷി വലിയ ചിറകുകള്‍ വിരിച്ച്, ചിറകടിച്ച് ആകാശത്തേക്ക് പറന്നുയര്‍ന്നു...അതിന്‍റെ ചിറകുകള്‍ വീശിയടിച്ച കാറ്റില്‍ മരച്ചില്ലകള്‍ പോലും ആടിയുലഞ്ഞു എനിക്ക് മുന്നില്‍ ഭീതിയുടെ ഒരു ചിത്രം തീര്‍ത്തു..പേടിയോടെ നടന്ന്‍ മുന്നോട്ട് നീങ്ങുമ്പോള്‍ തമിഴന്‍ മണിയന്‍ കോടാലിയും, വടവുമായി മാവിന് പിന്നിലെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നടന്ന്‍ നീങ്ങുന്നു..

  ഞാനിന്നും ഇരുപത് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷവും ആ അനുഭവം അനുഭവിച്ച് തീര്‍ത്ത അതേ വികാരത്തോടെ എഴുതി വെക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് തുറന്ന്‍ പറയുന്നു....നമുക്ക് ചുറ്റും നാമറിയാതെ നമ്മളെ ചുറ്റുന്ന എന്തോ ഒന്നുണ്ട്...അതിനെ ചിലര്‍ ഭീകര രൂപമാക്കി പ്രേതമെന്നും, ഭൂതമെന്നും മുദ്ര കുത്തിയിരിക്കുന്നു..അതിനു ശേഷം വീണ്ടും ഇത്തരമൊരു അനുഭവം എനിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല....ചില മരണങ്ങള്‍ നേരിട്ട് കണ്ടിട്ട് കൂടി..ഒരു പക്ഷെ മരിച്ച വ്യക്തിക്ക് എന്നോടുണ്ടായ അതിയായ സ്നേഹം തെളിയിച്ച ഒരനുഭവം ആകാം...ആയിരിക്കാം..ആണെന്ന്‍ വിശ്വസിക്കാം..."

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍...



 















2016, ഏപ്രിൽ 16, ശനിയാഴ്‌ച

"മുചിരിയിലെ ചാത്തോമ്മൂഞ്ഞി.."

                                                     

                                                      പണ്ട് വളരെ വളരെ പണ്ട്..സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുന്നതിനു മുന്‍പ്, പറങ്കികള്‍ കുരുമുളകും, പട്ടയും, ഏലവും തേടി കോഴിക്കോട് വരുന്നതിനു മുന്‍പ്, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വെള്ളപോക്കത്തിനു കുറച്ച് ആണ്ടുകള്‍ക്ക് മുന്‍പ്, എന്‍റെ മുന്‍ തലമുറയിലെ  പ്രപിതാമഹനായ തേവാലില്‍ ചാത്തുവിന്റെ കാലത്ത് ...

                                                       അറബി കടലിലൂടെ ഒരു പായ വഞ്ചി നിറയെ കുരുമുളക് ചാക്കും, കറുക പട്ടയും, ഏലവും, അങ്ങിനെ സുഗന്ധ പൂരിതമായ അന്തരീക്ഷവുമായി ഓളങ്ങളെ കീറി മുറിച്ച് ദേശിങ്ങനാട് എന്ന കൊല്ലത്ത് നിന്നും മുസിരിസ് എന്ന മുചിരിയെന്ന കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെക്ക്  ലക്‌ഷ്യം വെച്ച്...അതിനുള്ളില്‍ ചങ്ങാതിമാരായ മൂന്ന്‍ മഹാന്മാര്‍..തേവാലില്‍ ചാത്തു, അയ്യാലില്‍ അടിമ മുഹമ്മദ്‌ എന്ന മമ്മൂഞ്ഞി, കുരിശിങ്കല്‍ തൊമ്മന്‍ ...

    "തൊമ്മാപ്ലെ...ദേശിങ്ങ കഴിഞ്ഞാ പായ ഇടം വെച്ചോ..കാറ്റിന്റെ കൂറ്റ് .തെക്കോട്ടാ...മുന്നീ വെള്ളത്തീ ഓടനാട് തിരുടന്മാര്‍ മൊളക് ചാക്ക് കക്കാന്‍ വടീം, കുന്തോമായി വരും...നേരം പോലരാന്‍ ഇനിമോണ്ട് പയിമൂന്നു നാഴിക..."

     "ചാത്തോ..പള്ള പയിച്ച് തൊടങ്ങി...ഞമ്മക്ക് കഞ്ഞി കുടിച്ചാലോ..."

     "തൊമ്മാപ്ലെ ..എന്നാ പായ മടക്ക്‌..:ഇനി കുടിച്ചിട്ടാകാം.''


                                                       മണ്‍ കലത്തില്‍ നിന്നും ഒരു  ഓട്ടു കിണ്ണത്തിലേക്ക് ചൂടുള്ള കഞ്ഞി പകര്‍ന്നു..ഇലച്ചീന്തില്‍ ചേമ്പിത്ത് പുഴുങ്ങിയതും, തൊട്ടു നക്കാന്‍ കാന്താരി ഇടിച്ചതും...മൂവരും മങ്ങിയ വെട്ടത്തില്‍ ഒരേ ഓട്ടു കിണ്ണത്തില്‍ നിന്നും പ്ലാവില കയില്‍ കൊണ്ട് ചൂടന്‍ കഞ്ഞി കുടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി...ആ സൗഹൃദം എന്നാണ് തുടങ്ങിയത്...ചാത്തു തൊമ്മനെ കണ്ടത് കാവിലെ എഴുത്ത് പള്ളിയില്‍ വെച്ചാണ്‌...നിലത്താശന്‍ മണ്ണില്‍ എഴുതി പഠിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ കോണകത്തിന്‍റെ കുത്തില്‍ പിടിച്ച് പൂഴിമണ്ണ്‍ വാരിയിട്ട് തൊമ്മനെ ചാത്തു സുഹൃത്താക്കി...മുചിരിയിലെ കാവിലമ്മയുടെ  ഭരണിക്ക് (കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ ഭരണി) പോയപ്പോള്‍ പാണ്ടിയില്‍ നിന്നും വന്ന പെണ്ണിന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്നും  വേണ്ടാതീനം കാട്ടിയതിനു നല്ല തൊഴിയും, ചീത്തയും പങ്ക് വെച്ചത് മുതലാണ് മമൂഞ്ഞി വേണ്ടപ്പെട്ടവനായത്, അന്ന് മുതല്‍ മൂവരും നല്ല സുഹൃത്തുക്കള്‍, പങ്ക് കച്ചവടക്കാര്‍...ദേശാന്തരം താണ്ടുന്നവര്‍..

                                                         ദേശിങ്ങനാട് തിണ്ടിയില്‍ പോയി പാണ്ടികളുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും മുളകും, പട്ടയും കയറ്റി മുചിരിയിലെ തെരുവില്‍ അറബിക്കാരന്മാര്‍ക്കും, ചീനമാര്‍ക്കും, യവനമാര്‍ക്കും കൊടുത്ത് പട്ടും, പൊന്നും പകരം വാങ്ങുന്ന ഏര്‍പ്പാട്..മുചിരിയിലെ കുള്ളി (പെരിയാര്‍) തീരത്ത് ക്നാനായ തൊമ്മന്‍ കെട്ടിയ കുരിശ് പള്ളി മുതല്‍ പടിഞ്ഞാറു കുള്ളി കടലുമായി ചേരുന്ന ഇടം വരെ തെരുവില്‍ ആനയോളം പൊക്കത്തില്‍ കൂട്ടിയിട്ട മുളകും, പട്ടയും, ഏലവും...അത് വാങ്ങാന്‍ അലയുന്ന വരത്തന്മാര്‍,


                                                     മുചിരിയിലെ ചില പെമ്പ്രന്നോത്തികള്‍ പൊന്നിന്റെ തോടയും, കാപ്പും, പട്ടിന്റെ മുണ്ടും, റൗക്കയും അണിഞ്ഞു കാവിലെ താലപ്പൊലിക്ക് പോകുമ്പോള്‍ തീണ്ടാ പാവങ്ങള്‍ വഴി മാറി നിന്ന് ഒളിച്ച് നോക്കും...പല്ലക്കില്‍ ഇരിക്കുന്ന കെട്ടിലമ്മ മാരുടെ വയരിലേക്കും, മാറിലേക്കും..ദേശം താണ്ടി കറുത്ത പൊന്ന് തേടി വരുന്ന വടക്കന്മാരും, മഞ്ഞ നിറമുള്ള ചീനന്മാരും, രാക്ഷസ രൂപമുള്ള യവനന്മാരും കണ്ണ്‍ വെച്ച കെട്ടിലമ്മമാര്‍..

     "ചാത്തോ..ഇയ്..കിനാവ് കാണേ....അന്‍റെ പെണ്ണ് വയറ്റ് കണ്ണിയല്ലേ.."

     "ഉം...ചിങ്ങം കൊയ്യുന്നതിനു മുന്നേ വയറ്റാട്ടിയെ കൊണ്ടോരണം..ആറാമത്തെ കാലാ...ഇത്തവണ പെണ്ണാകും.."

                                                         കടലിനു മീതെ ആകാശം മിന്നാന്‍ തുടങ്ങി..ദൂരെ എവിടെയോ ഇടി നാദവും, പിന്നെയൊരു കുളിര്‍ക്കാറ്റും...അതവരുടെ വഞ്ചിയുടെ മീതെ ഒരു മഴയുടെ പ്രതിദ്ധ്വനി തീര്‍ത്തു..

     "മമ്മൂഞ്ഞി ഇടവപ്പാതിക്ക് ഇഞ്ഞീം നാള്ണ്ടല്ലോ...എന്താ മോളിലൊരു തട്ടും, മുട്ടും, കുടുക്കോം.."

      "ചാത്തോ അത് ഇങ്ങെടെ ദേവേന്ദ്രന്‍ ഉണക്കാനിട്ടിരുന്ന ചെരട്ട വാരി പറത്തില്‍ നെറക്കണ പുകിലാ..."

     ''അപ്പൊ മിന്നണതൊ ??"

     അത് ഓന്റെ കടുക്കന്‍ തിളങ്ങണതാ..."

                                                              പായ ഇടം കെട്ടി തൊമ്മന്‍ താഴെ വന്നു ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി ഊഹം പറഞ്ഞു..

    "ഇനീമൊരു പയിനോന്നു യോജന ..അല്ലേ മമ്മൂഞ്ഞി....'

    "ആനക്ക് എന്താ തെരക്ക് തോമ്മാ?? ഓന്റെ പൊരേല് പുത്യേ മാപ്ലാച്ചിയാ..സിലോണിന്നു വീഷണ കാറ്റ് മുട്ടീപ്പോ ഏനക്കേട്..ല്ലേ??"

                                                              തൊമ്മന്‍ ആര്‍ത്ത് ചിരിച്ചു..ആ ചിരിയില്‍ എല്ലാവരും പങ്ക് ചേര്‍ന്നു..അതാണ് സൗഹൃദം...മൂവരും മൂന്ന്‍ മതസ്ഥര്‍..മതത്തെയും,വ്യവസ്ഥയേയും മറി കടന്നൊരു മനുഷ്യ സൗഹ്രദം..

    "ഇയ് ഇവിട കുത്തിരി  തോമ്മോ ..മഞ്ചി നയിച്ചോളും..ഞമ്മക്കിത്തിരി പൊളി പറയാന്ന്..ഏത്??"
                                             
                                                             ചാത്തു വെള്ളി കെട്ടിയ മുറുക്കാന്‍ ചെല്ലം മൂവര്‍ക്കും മുന്നില്‍ നിരത്തി വെച്ചു..തളിര്‍ വെറ്റിലയില്‍ നൂറു തേച്ച്, പഴുക്കടുക്കയും, ഒരു തരി പുകയിലേം കൂട്ടി ഒരു പിടുത്തം..ചുവന്ന തുപ്പല്‍ നീട്ടി തുപ്പി ചാത്തു പൊളി പറയാന്‍ തുടങ്ങി...

    "നിങ്ങളറിഞ്ഞോ ..നുമ്മടെ പണ്ടാരി വെളുത്തെരി നായരുടെ കഥ...നായര് പന്തലായനി പോയി ഒരു ദേഹണ്ണം കഴിഞ്ഞ് കാവിലെ പടിഞ്ഞാറുള്ള പെരേല് എത്തിപ്പോള്‍ പടി വാതിലില്‍ കുഞ്ഞുണ്ണി നമ്പൂരിടെ മെതിയടി...പിന്നെ കുത്തഴി മറച്ച് ആയമ്മയുടെ ഉടുമുണ്ടും....വെളുത്തെരി മൂന്ന്‍ രാവും, പകലും കുന്തു കാലില്‍ ഇരുന്നിട്ടും മെതിയടി പോയില്ല, മുണ്ടും മാറിയില്ലത്രെ.."കുളീം ജപോം ഇല്ലാതെ ഒടുക്കം അയാള് തിരിച്ചു പോയപ്പം ആയമ്മ  ഉടുമുണ്ട് കഴുകി പെട്ടി വെച്ചു..മെതിയടി തട്ടും പൊറത്തും..വെളുത്തെരിയെ ഓടിക്കാന്‍ ചെയ്ത വേലയാ..പെണ്ണിന്‍റെ ഒരു ഒരുംബെടല്‍..."

   ''തൊമ്മാപ്ലേ.. ഇന്റെ പെണ്ണ് പുതു മോടിയാ...ചിക്കപായില്‍ ഒറ്റക്കും...നമ്പൂരിമാരു കണ്ടോടത്ത് മെതിയടി വെക്കണ കാലാണ്"

   "എനക്ക് ഒരു പെണ്ണിന്‍റെ കാര്യം...നെനക്കോ മമ്മൂഞ്ഞി മൂന്ന്‍ ബീവിമാരെ പോറ്റണ്ടേ..അവറ്റകള്‍ക്ക് നാലാം വേദം തീണ്ടായ്മല്ലാ.."

                                                             വീണ്ടും കൂട്ടച്ചിരി..അവര്‍ വീണ്ടും പൊളികള്‍ പറഞ്ഞും, രസിച്ചും കാറ്റിന്റെ കൂറ്റില്‍ ഓരോ നാഴികയും താണ്ടി മുസിരിസ് ലക്ഷ്യമാക്കി യാത്ര തുടര്‍ന്നു...ദൂരെ വെളുത്ത പൊട്ടുകള്‍ വിതറി വെളിച്ചം വരാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ തൊമ്മന്‍ കരുപ്പെട്ടി കാപ്പിയുണ്ടാക്കി..കോപ്പയില്‍ നിറച്ച കാപ്പിയും കുടിച്ച് മൂന്ന്‍ പേരും കര കാണാത്ത കടല്‍ നോക്കി അടുത്തടുത്ത് ഇരുന്നു...മുന്നില്‍ ഏറെ മുന്നിലുള്ള ഭാവിയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ട്..

  "തൊമ്മാപ്ലെ കൊറേ ആണ്ടു കഴിയുമ്പോ നമ്മടെ പുള്ളാരും ഇങ്ങിനെ ചങ്ങായിമാര് ആയി ഇതേ പോലെ കഴിയോ??''

   "കയിയും ചാത്തു..ഞാന്‍ ഇന്റെ പോരേല്‍ വന്നു പയിക്കുമ്പോ തിന്നണ പോലെ, ഇയ് എന്‍റെ പോരെ വന്ന് മൂരിയെറച്ചി പത്തിരി കൂട്ടി തിന്നണ പോലെ ഞമ്മട തലമുറ ജാതില്ലാതെ..മനുസ്സന്മാരായി ഞമ്മളെ പോലെ ജീവിക്കും.."

   ''അതെ..ദൈവം മനുഷ്യനെ ഇണ്ടാക്കി വെച്ചപ്പോള്‍ പുത്തി കൊടുത്തത് എന്തിനാ..ആലോചിക്കാന്‍...നമ്മടെ തലമുറയും നമ്മളെ പോലെ ആകും..."

    ''എനിക്കിപ്പോ ഒരൂട്ടത്തിനാ കൊതി..ഇവിടിരുന്നു ഇങ്ങനെ ഇരുന്ന്‍ എന്‍റെ പെണ്ണിനോട് മിണ്ടാനും, കാണാനും ഒരു സൂത്രം ഉണ്ടായാല്‍..അങ്ങിനെ ഒരു സൂത്രം ആരെങ്കിലും ഒണ്ടാക്കും..ആരേലും..."

   "തൊമ്മാപ്ലെ ഉണ്ടാകും..നമ്മടെ പിന്നാലെ വരണ പിള്ളാര്‌ ഒണ്ടാക്കും...പക്ഷെ എന്ത് ഒണ്ടാക്കിയാലും ഇപ്പളത്തെ പോലെ ഒരുമയോടെ ജീവിച്ചാ മതി..കണ്ടില്ലേ പട്ടികളെ..വെറുത കടി പിടിക്കണത്..അത്പു ത്തിയില്ലാത്തോണ്ടാ....

   "ചാത്തോ, തോമ്മാ...കൊറേ ആണ്ടു കഴിഞ്ഞാ ഞമ്മള് നിങ്ങളെ വിട്ട് പോകും..മയ്യത്താണ മുന്നേ മക്കത്തോന്നു പോണം...''

     "മമ്മൂഞ്ഞി ഇന്നേ ഞങ്ങള് കൊണ്ടോകും..ഈ മഞ്ചീല്‍ അറബി നാട് വരെ..പോരെ?"

                                                               അങ്ങിനെ പല മോഹങ്ങളും, ഒരൊറ്റ മനസ്സുമായി ആ വഞ്ചി പിന്നെയും പല യോജനകള്‍ താണ്ടി..മൂന്ന്‍ പേരായി, മൂന്ന്‍ മതസ്ഥരായി, ഒരൊറ്റ ചിന്തയോടെ..പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടില്‍..മുസിരിസില്‍ ജീവിച്ചു...മരിച്ചു...ആ തലമുറയില്‍ നിന്നും പിന്നെയും വേരുകള്‍ പൊട്ടി മുളച്ചു...വംശ പരമ്പര വൃക്ഷം പല ശാഖകളായി, ഉപ ശാഖകളായി....മരം വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ അതിര്‍ത്തികള്‍ വളര്‍ന്നു..മനസ്സിലെ വേലിക്കെട്ടുകള്‍ വളര്‍ന്നു...മതം മനുഷ്യനെ വിഴുങ്ങി...അന്ന്‍ മുചിരിയില്‍ നിന്നും തിണ്ടിയിലേക്ക് പോയ വഞ്ചി പോലും മൂന്നായി മാറി..

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍.....

                                                           


                                                             







      

2016, ഏപ്രിൽ 14, വ്യാഴാഴ്‌ച

പ്രണയമഴ കാത്തിരുന്ന്‍....




13/04/2016

                 "കളികൂട്ടുക്കാരാ....

                  എന്നോ എന്‍റെ ഭൂതക്കാലത്തില്‍ നീയറിയാതെ ഞാന്‍  
                  നിന്നിലോളിപ്പിച്ച പ്രണയത്തിന്‍റെ മഴ മേഘങ്ങള്‍..
                  എന്നോ നീയറിയാതെ നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട 
                  ഞാനും, നീയും മാത്രമുള്ള കുറേ ചിത്രങ്ങള്‍..
                  എന്നോ നീയറിയാതെ എന്‍റെ സ്വകാര്യതകളില്‍ നിന്നെ 
                  മാത്രം നിനച്ച് മെനഞ്ഞ സുന്ദരമായ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍...

                  ഇന്നാ പ്രണയ മേഘങ്ങള്‍ക്ക്
                  മഴയായ് പൊഴിയാനും, അതില്‍ നിന്നോടോത്ത് നനയാനും
                  കൊതിയോടെ നിന്‍ മാറില്‍ തല ചായ്ക്കാനും
                  പ്രേമ  രാത്രികളില്‍ നിനക്ക് കൂട്ടിരിക്കാനും...
                  കൊതിയാകുന്നു...എന്‍റെ കൂട്ടുക്കാരാ...

                  എന്നാലും നിന്‍റെയീ മൗനം,
                  എന്നില്‍ നിന്നും അകന്നു പോകുന്ന നിന്‍റെയീ മൗനം..
                  കയ്യെത്തും ദൂരെ നിന്നിട്ടും, നീ സൃഷ്ടിച്ച പ്രകാശവര്‍ഷ ദൂരം.
                  ഒന്നുരിയാടാതെ  എനിക്ക് നിഷേധിച്ച നിന്‍റെ വാക്കുകള്‍..
                 എനിക്കിന്ന് നിഷേധിച്ച നിന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍റെ ഒരു തുള്ളി.."



                                   വീണ്ടും എഴുതാന്‍ കൊതിച്ച് കസേരയില്‍ ചാരി ഇരുന്നപ്പോള്‍ ഇരുട്ടില്‍ നിന്നും അമ്മയുടെ വിളി വന്നു..വാക്കുകളെ ഒരു നിമിഷം മുറിച്ചു മാറ്റിയ വിളിയില്‍ പേന താഴെ വെക്കാന്‍ തോന്നി...ജാലകത്തിലൂടെ നോക്കുമ്പോള്‍ താഴെ ഇരുളില്‍ വാഹനങ്ങള്‍ നിരനിരയായി ലക്ഷ്യമില്ലാതെ...


         "ബാഗ്ലൂരും, ബാഗ്ലൂരിലെ വാഹനങ്ങളും എന്നെ പോലെയാണ്...ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട്  ലക്ഷ്യമില്ലാതെ...


         "മോളെ വന്നു കിടന്നുറങ്ങ്...നാളെ വിഷുവാണ്.."


                                    ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി അമ്മയോട് ചേര്‍ന്ന്‍ കിടന്നു..മനസ്സ് ദൂരെയാണ്...പെയ്യാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുന്ന മഴയും, അതിലൊന്ന് നനഞ്ഞു കുതിരാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന മനസ്സും..ആഘോഷങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞിട്ട് കാലമേറെയായി..പുറത്തിറങ്ങി നടക്കുമ്പോള്‍ ദേഹം മാത്രമാണ് ആഘോഷം..അതും വഴിയാത്രക്കാര്‍ക്ക്...അമ്മ എന്നിലേക്ക് ചേര്‍ന്ന്‍ കിടന്ന് പാതിയുറക്കത്തില്‍ പതിവ് ചോദ്യം...


       "മരുന്ന്‍ കഴിച്ചോ മോളെ..."


                                      മറുപടി ഒരു മൂളല്‍ മാത്രം...മനസ്സ് എത്രയോ മുന്‍പേ മുപ്പത് കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരത്താണ്...എന്നും ഒരു പക്ഷെ ഓരോ നിമിഷവും മനസ്സ് യാത്ര ചെയ്യും...കയ്യെത്തും ദൂരത്തേക്ക്..ഒരു മരുന്നിനും, ഒരു ആഘോഷത്തിനും സുഖപ്പെടുത്താന്‍ കഴിയാത്ത, സന്തോഷിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത മനസ്സ്..മുറിവേറ്റ മനസ്സ്..വെറുതെ ഒരൊറ്റ ലക്‌ഷ്യം വെച്ച് യാത്ര ചെയ്യുന്ന മനസ്സ്...


                                      ഇത് പോലെ, ഇതേ വിഷു ദിനത്തില്‍ മൂന്ന്‍ വര്ഷം മുന്‍പാണ്‌ അപ്രതീക്ഷിതമായി ഈ നഗരത്തിലെ മേജെസ്ടിക്കിലെ തിരക്കില്‍  വെച്ചു അവനെ കണ്ടത്..കണ്ടു മുട്ടലായിരുന്നില്ല..ഓരോ നിമിഷവും മനസ്സ് കൊതിച്ചിരുന്ന ഒരു സത്യത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ച് പോക്ക്.."പള്ളി സ്കൂളിലെ യൂണിഫോമിട്ട ചെക്കനില്‍ നിന്നും അന്നേ കൊതിച്ച അതേ സത്യം...മനസ്സില്‍ കൊണ്ട് നടന്ന കളിക്കൂട്ടുകാരനിലേക്ക് അവിചാരിതമായ ഒരെത്തിപ്പെടല്‍.


       "സുഖാണോ നിനക്ക് ??"


                                        വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം കാത്തിരുന്ന ചോദ്യം...ഉത്തരം പറയാന്‍ കാത്തിരുന്ന ചോദ്യം..


      "ഇപ്പോള്‍ വല്ലാതെ സുഖം തോന്നുന്നു..നീയിങ്ങനെ അടുത്തിരിക്കുമ്പോള്‍, നിന്‍റെ കണ്ണില്‍ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍, നിന്നില്‍ നിന്നും പുറത്ത് വരുന്ന നിശ്വാസം എന്‍റെ ജീവ വായുവില്‍ കലരുമ്പോള്‍..."


                                         എന്‍റെ ഉത്തരം അവനെ ഒന്ന്‍ ഉലച്ചത് പോലെ...ആ കണ്ണുകള്‍ ഒന്ന്‍ പിടഞ്ഞത് പോലെ..ഇതേ പിടച്ചില്‍ ആയിരുന്നു സ്കൂള്‍ വിട്ട് പിരിയുമ്പോള്‍ ഇരുപത് വര്ഷം മുന്‍പ് അന്നവനില്‍ കണ്ടത്...ഇതേ പിടച്ചില്‍ തന്നെയായിരുന്നു

 
     "നിന്‍റെ ഹസ്....ഇവിടെയുണ്ടോ..അതോ യു.എസ്സിലോ...?''


     "യു.എസ്സില്‍ സുഖായി ജീവിക്കുന്നു...മറ്റൊരു പെണ്ണിന്‍റെ കൂടെ...ഡിവോഴ്സ് ആയി..കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് വെറും നാലു  മാസത്തിനുള്ളില്‍..മറ്റൊരുവനെ ഏത് നിമിഷവും മനസ്സില്‍ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന പെണ്ണിന്‍റെ കൂടെ ജീവിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് അയാള്‍ തീര്‍ത്തു പറഞ്ഞു...ഞാന്‍ പറഞ്ഞു നോക്കി, വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച് നോക്കി..മനസ്സ് മാത്രമാണ് നിന്നിലെന്ന്...പക്ഷെ അയാളുടെ സംശയം എന്‍റെ കന്യാ ചര്‍മ്മം വരെ നീളുന്നതായിരുന്നു..."


                                          അവനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..കാത്തിരുന്ന വാക്ക് ...ഒരു മഴയില്‍ അവനോടൊപ്പം നനയാന്‍, അവന്‍റെ കൈവിരലുകളില്‍ ആദ്യമായിട്ട് ഒന്ന്‍ തൊടാന്‍..അവനെ ആദ്യമായിട്ട് കെട്ടിപ്പിടിക്കാന്‍, എല്ലാം വീണ്ടും സ്വപ്നങ്ങള്‍ മാത്രം..''


    "ഒന്നും ഞാനറിഞ്ഞില്ല...നീയെന്നെ പ്രണയിച്ചതും ഞാന്‍ വൈകിയാണ് അറിഞ്ഞത്..ദൈവം പ്രണയം സൃഷ്ടിച്ച അതെ അളവ് കോലില്‍ തന്നെ വിരഹവും, വിധിയും സൃഷ്ടിച്ചു...നമുക്ക് വിധിച്ചത് രണ്ടാമത്തെ...."


                                         കൂടുതലൊന്നും പറയാതെ അവന്‍ എഴുന്നേറ്റ് പോകാന്‍ തിടുക്കം കാട്ടി..ഒരു പക്ഷെ എന്നില്‍ നിന്നും ഒളിച്ചോടാന്‍....ഇനിയും  കാണുമോ എന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന് അലസമായ ഒരു മറുപടി...പക്ഷെ നിറമുള്ള പകലുകള്‍ സമ്മാനിച്ച് കൊണ്ട് വീണ്ടും കണ്ടു...ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ ചില കൊച്ചു നിമിഷങ്ങള്‍,മിനിറ്റുകള്‍ സമ്മാനിച്ച്....മൂന്നാഴ്ചയോളം തുടര്‍ച്ചയായി എല്ലാ ദിവസവും...അവന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യം ചെയ്തവള്‍ താനെന്നു തോന്നിയ ഇരുപത് ദിവസ്സങ്ങള്‍..ഇരുപത് വര്‍ഷത്തിനു ശേഷമുള്ള ഇരുപത് ദിവസങ്ങള്‍..


    "ഞാനൊന്ന്‍ ചോദിച്ചോട്ടെ..പുറത്ത് പെയ്യുന്ന ജീവിതമെന്ന മഴയിലേക്ക് നിന്‍റെ കൈ പിടിച്ച് എന്നെയൊന്നു കൊണ്ട് പോകോ..സ്വപ്നം കാണാനുള്ള അവകാശം ഉണ്ടോയെന്നറിയില്ല...ഞാന്‍ വരട്ടെ..നിന്നിലേക്ക്‌..."


                                            മൂന്ന്‍ വര്ഷം മുന്‍പ് അതായിരുന്നു അവസാനമായി അവനോട് ചോദിച്ച ചോദ്യം..അതിനു ഒരു മറുപടി പറയാതെ അവന്‍ നടന്നകന്നത് ഒരു പ്രകാശ വര്‍ഷത്തോളം ദൂരത്തേക്ക്...മുപ്പത് കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരെ ഇന്ദിരാ നഗറില്‍ ഇന്നും അവനുണ്ട്..എന്നിലേക്ക് സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച ഒരു മറയില്‍, ഒരു പുക മറയില്‍..ജീവിതം മുഴുവന്‍ കാത്തിരുന്ന്‍ കാത്തിരുന്ന്‍ കയ്യെത്തും ദൂരെ പെയ്യുവാന്‍ തുടങ്ങിയ പ്രണയ മഴ മേഘം പെട്ടെന്ന്‍ ഒരു കൊടും വേനലിന് വഴി മാറിയപ്പോള്‍ മനസ്സ് പിടച്ചു...മനസ്സ് പിടി വിട്ടു...പിന്നെ മരുന്നുകള്‍, മന്ത്രങ്ങള്‍, മൂന്ന്‍ കൊല്ലം....


                                           മരുന്നിന്‍റെ ലഹരിയില്‍ എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്ക്. വിഷു പുലരിയാണ് നാളെ..അത് കൊണ്ടായിരിക്കും വെളുപ്പാം കാലത്തെ സ്വപ്നത്തില്‍ അവന്‍ വന്നത്...വാതില്‍ തുറന്നതും കണി പോലെ അവന്‍റെ ചിരിച്ച മുഖം..


    "നീ പോരുന്നോ ...എന്‍റെ പ്രണയമഴയില്‍ നനയാന്‍..."


                                              ആരെല്ലാമോ തടയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു...ചില മുഖമില്ലാത്ത രൂപങ്ങള്‍, അവര്‍ അവന്‍റെ മുന്നില്‍ നിന്നും ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു...


     "ഇവള്‍ വിഷാദ രോഗിയാണ്‌...കൊണ്ട് പോകരുത്..."

     "ഒരു വട്ടം ആരോ ചൂടി ഉപേക്ഷിച്ച പൂവാണിവള്‍, "


     "ഞാന്‍ വരുന്നു..നിന്‍റെ കൂടെ..എന്‍റെ രോഗത്തിനുള്ള മരുന്ന്‍ നീയാണ്..ഈ ഭൂമിയില്‍ ശേഷിക്കുന്ന ഒന്നും എനിക്ക് വേണ്ട..നീ മാത്രം മതി...നീയുണ്ടെങ്കില്‍ ഒരു മരുന്നും എനിക്ക് വേണ്ടാ..."


                                                അവന്‍റെ നീട്ടിയ കൈകളിലേക്ക് വാടി വീഴുമ്പോള്‍ ആരുടെയോ കൈകള്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകളെ പൊതിഞ്ഞു..അത് വരെ കണ്ടത് സ്വപ്നമാക്കി മാറ്റി യാഥാര്‍ത്ഥ്യം തിരികെ കൊണ്ട് വന്ന അമ്മയുടെ കൈകള്‍...കൃഷ്ണ വിഗ്രഹത്തിനു മുന്നില്‍ കണ്ണ്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ സന്തോഷം തോന്നി..കണ്ട സ്വപ്നം ഒരു പക്ഷെ സഫലമാകുന്ന പോലെ വാതിലിനു പിന്നില്‍ അവന്‍റെ നിഴല്‍ ഉണ്ടെന്ന തോന്നല്‍..അതെന്നെങ്കിലും തന്നിലേക്ക് കൂടി ചേരുമെന്ന്‍ മോഹം..


     "ഇല്ല..ഞാന്‍ എന്‍റെ ജീവന്‍ സ്വയം ഇല്ലാതാകില്ല....എന്നെങ്കിലും നീ വരുമെന്നും, ഒരു വാക്ക് സംസാരിക്കുമെന്നും, നിന്നിലേക്ക്‌ എന്നേക്കുമായി ക്ഷണിക്കുമെന്നും പ്രതീഷിച്ച് ഓരോ നിമിഷവും നിന്നെ കുറിച്ചോര്‍ത്ത്..."


                                               ജാലകത്തിലൂടെ അകലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ വീശിയ കാറ്റില്‍ മുപ്പത് കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരെ ഉറങ്ങുന്ന അവന്‍റെ നനുത്ത സ്പര്‍ശം..അവന്‍റെ സാമീപ്യം...അതെ അവന്‍ എന്‍റെ കൂടെയുണ്ട്..കടലാസ്സില്‍ കുറിച്ച് വെച്ച കവിതയുടെ ബാക്കിയില്‍ എഴുതി ചേര്‍ക്കാന്‍ ചില വരികള്‍...


                             "കൂട്ടുക്കാരാ..ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു...
                              ഒരു പുലരിയില്‍ എന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ പടരുന്ന കുങ്കുമ മഴയായി 
                              നിന്‍റെ വിരലുകള്‍ പതിയുന്നതും കാത്ത്...
                              എന്‍റെ വേനലില്‍ പെയ്യാന്‍ മറന്ന്‍ പോയ നിന്‍റെ പ്രണയം
                              ഒരു മഴയായി പൊഴിയുന്നതും കാത്ത്...

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍..

       



 


               
               
                 

2016, ഏപ്രിൽ 13, ബുധനാഴ്‌ച

കരിയും, കരിമരുന്നും.....




               "കിട്ടിടോ തെച്ചിക്കോട്ടു കാവ് രാമചന്ദ്രനെ...തെക്കുംഭാഗം പാമ്പാടി രാജനെ കൊണ്ടൊന്നു നിര്‍ത്ത്യാലും തല പൊക്കത്തില്‍ ഒപ്പെത്തില്ല.."

വടക്കുംഭാഗം ഉത്സവ കമ്മിറ്റി ചെയര്‍മാന്‍ ഇത്രയും സന്തോഷവാനായി കണ്ടിട്ടില്ല...കുറച്ച് വര്‍ഷായി ചേരി തിരിവ്...എല്ലാത്തിനും മത്സരം...ഞങ്ങള്‍ വടക്ക് ഭാഗം ദാരിദ്യ രേഖക്ക് താഴെയാണെന്ന് പറയുന്ന ചില വിരുതരുണ്ട്..അവരുടെ മുന്നില്‍ ഇത്തവണ പൂരത്തിന് ഞെളിഞ്ഞെ നില്‍ക്കൂ..

              "ആന രാമചന്ദ്രന്‍, മേളം പെരുവനം, സദ്യ അംബി സ്വാമി...പിന്നെ വെടിക്കെട്ട് കൂട്ടാല ജോസ്...എല്ലാം കൂടി ഒരു സി വേണ്ടി വരും..പിരിവാര് എല്ലാടത്തും കേറി ഇറങ്ങി ശരിക്കും തകര്‍ക്കാന്‍ പറയ്‌ വാസൂ..ഇനി ശ്രീ കോവിലില്റെ ഉള്ളില് പരസ്യം വെക്കണോ...സ്വര്‍ണ്ണ കടയുടെ..ചൊള കിട്ട്യാ അതും ചെയ്യും..ഉത്സവം നടത്താന്‍ ഉത്സാഹം വേണം..അയിനോപ്പം ക്യാഷും വേണം.....ഇത്തവണ നീയ് കണ്ടോ..നമ്മടെ സെറ്റപ്പ് കണ്ട് തെക്കും ഭാഗം  പിണ്ടിയിടും .."

             "ഇത്രേം ഏക്കം കൊടുത്ത് ആന വേണോ നാണു..?? ആ കരളു മാറ്റാന്‍ അമൃതേല് കെടക്കണ കൊച്ചിന് കൊറച്ച് കാശ് കൊടുത്ത് സഹായിച്ചാലോ??"

അത് കേട്ടപ്പോള്‍ ചെയര്‍മാന്‍ നോക്കിയ ആ നോട്ടത്തില്‍ നിന്നും മനസ്സിലായി പത്ത് രൂപ കൊടുക്കില്ലാന്നു..."കരള്‍ കിട്ടാനുണ്ട്..കാശില്ല...ഒരു ചെറു ബാല്യക്കാരി...നന്നായി പാട്ട് പാടുന്ന ഒരു കുട്ടി...''

             "എടൊ..ദൈവത്തിന്‍റെ കാര്യാ...ഇതീന്ന് കരളിനു പത്ത് പൈസ കിട്ടോന്ന് കരുതണ്ടാ...അല്ലേലും അമൃത ചാരിറ്റി അശൂത്രിയല്ലോ..പിന്നിപ്പോ  എന്തിനാ ഓപ്പറേഷന്‍ ചെയ്യണ കാര്യത്തിന് കാശ് ചോദിക്കണേ..."

            "കരിയും,കരിമരുന്നും വേണ്ടാന്നാ ഗുരുദേവന്‍ പറഞ്ഞേ..."

അതിനു മറുപടി അമ്പല മുറ്റത്തേക്ക് ഒരു നീട്ടി തുപ്പല്‍...അവിടമാകെ ചുവപ്പ് നിറം പകര്‍ന്നു വികൃതമായി...ചെയര്‍മാന്‍ തുപ്പിയ ചുവപ്പില്‍ ഏതോ വിദേശ മദ്യത്തിന്‍റെ രൂക്ഷ ഗന്ധം..ചെയര്‍മാന്‍റെ അടക്കം ഒരു പത്ത് ഡസന്‍ ചുവന്നു ചോരച്ച കണ്ണുകള്‍ ഒരുമിച്ച് ഉത്തരം തന്നു...

          "ആനേം, അമ്പാരീം വേണ്ടത്തോര്‍ക്ക് വടക്കുംഭാഗം വിട്ടു പോകാം..ആചാരാ..മാറ്റാന്‍ നോക്കി വെറുതെ കൂട്ടത്തീന്നു മക്കാരാകണ്ടാ..."

മറുപടി പറയാതെ ആട്ടി ഇറക്കും മുന്‍പേ പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ അവിടെ നിന്നും ദേവിയെ ഒന്ന്‍ നോക്കി..പുതിയ പെയിന്‍റ്, പിച്ചള മേഞ്ഞ മേല്‍ക്കൂര...എന്നാല്‍ ദേവിയുടെ മുഖ പ്രസാദം അതെവിടെയോ നഷ്ടം...കോവിലിനു മുറ്റത്തെ ചുവന്ന അടയാളവും, കാവില്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ചെത്തി പൂവിന്‍റെ മണത്തിന് മേല്‍ പരക്കുന്ന മദ്യ ഗന്ധവും കടന്നു വന്നതില്‍ പിന്നെ ദേവിയുടെ മുഖത്ത് എന്നും ഒരു ദൈന്യത..."

         "അവിടെ എല്ലാത്തിനും പ്രാന്താ..ഒരു കോടി രൂപ കൊണ്ടാ ഉത്സവം പൊടിക്കാന്‍ പോണത്...അമ്പലത്തിനോട്‌ ചേര്‍ന്നുള്ള ദേവസം സ്കൂളീ മൂട് കീറിയ ട്രൌസറിട്ടാ പാവപ്പെട്ട കൊച്ചുങ്ങള് പഠിക്കാന്‍ വരണത്..വടക്കും ഭാഗത്ത് ഓല കെട്ടി മേഞ്ഞ എത്ര കുടിലാന്നോ, കക്കൂസ്സില്ലാതേ പൊറം പറമ്പിലും, റെയില്‍ ട്രാക്കിലും  കാര്യം സാധിക്കുന്നോര്‍ വേറെ...എന്തൂട്ടിനാപ്പാ ഈ ഉത്സവം..."

പറഞ്ഞത് ആര് കേള്‍ക്കാന്‍...ഒരു കോടി രൂപ കൊണ്ട് ഒത്തിരി കാര്യങ്ങള്‍..എന്നിട്ടും ഒരു ദിവസത്തെ കാഴ്ചയുടെ കെട്ടു മാറാപ്പിനു വേണ്ടി...ഒരു രാത്രിയിലെ ആകാശ കാഴ്ചകള്‍ക്കും, ശബ്ദത്തിനും വേണ്ടി എല്ലാവരും ചേര്‍ന്നു...

       "കൂട്ടാല ജോസ്..നെന്മാറ വല്ലങ്ങിക്കും, തൃശ്ശൂര്‍ പൂരത്തിനും പൊട്ടിച്ച ആ മൊതലിന്റെ പത്ത് മടങ്ങ്‌ ഗുമ്മുള്ള ഒരു മോതലും ഇവിടെ പൊട്ടിക്കില്ല..ആ നെടൂളാനെ പണി പഠിപ്പിച്ചത് എന്റെപ്പനാ...ഉത്രളിക്കാവില് അവന്‍ എന്‍റെ മുന്നില്‍ തൂറ്റിതാ...ഏറു പടക്കം പോലെ...ഞാനെ കതിന നാരാണനാ..എന്‍റെ ഒരു ഗര്‍ഭം കലക്കി ചെവി പൊത്താതെ കേള്‍ക്കാന്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തന്‍ തയ്യാറായ അന്ന്‍ നിര്‍ത്തും നാരാണന്‍ ഈ വെടി വെപ്പ്..."

വടക്കും ഭാഗത്ത് നിന്നും തെക്കോട്ട് പോയാലും സംഗതി അത് തന്നെ...ദേശങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള മത്സരം..അമ്പലത്തി നേക്കാള്‍ വലിയ ആഘോഷ കമ്മിറ്റി ഓഫീസും മത്സരിക്കാന്‍ നാട്ടിലെ പ്രമുഖരും...ഒരു നേരത്തെ വയറിന്റെ വിശപ്പോ, കേറി കിടക്കാനുള്ള ഒരു കിടപ്പാടമോ ആര്‍ക്കും വിഷയമല്ല...പാവപ്പെട്ടവന്‍ പട്ടിണി കൊണ്ട് മരിച്ചു വീണാലും  ഒരു രാത്രിയില്‍ ആകാശത്ത് പൊട്ടി വിടരുന്ന വര്‍ണ്ണ ശബ്ദ വിസ്മയങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി കോടികള്‍ പൊടിക്കണം...

     "നമ്മടെ ദേശത്തെ കുട്ടിയാ..അതിന് വേണ്ടി ..ഒരഞ്ച് ഉറുപ്യേടെ കൊറവ്..അതൂടി ഉണ്ടായാല്‍ ഓപ്പറേഷന്‍ നടക്കും...ഒന്ന് സഹായിക്കോ..''

    " അഞ്ച് ലച്ചം...ഉണ്ടേല് ഡിസ്ക്കോ രമണി...മമ്ടെ സിനിമാക്കാരി ഇവിടെ വരും...ഡാന്‍സ് കളിക്കാന്‍..കണ്ണിന് ഇമ്പം തരണ ഡാന്‍സ്  കാണണോ, കരളു മാറ്റണോ...??:"

ദേഷ്യം തോന്നി..സ്വന്തം കുടുംബത്തില്‍ ഒരാള്‍ക്ക് വന്നാലെ അതിന്‍റെ വിഷമം അറിയൂ...ദൈവത്തിന് മുന്നില്‍ മത്സരം നടത്തുന്ന കോമാളികള്‍..മനസ്സ് വിഷമിച്ച് തിരികെ നടക്കുമ്പോള്‍ എല്ലാ ബിംബങ്ങളോടും ദേഷ്യം തോന്നി...പിന്നെ മനസ്സിനെ  സ്വയം പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു...

     "ദൈവങ്ങള്‍ എന്ത് ചെയ്യാന്‍..അവര്‍ക്ക് പ്രതികരിക്കാനും , പരിതപിക്കാനും അവസരമില്ല..ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ചൂടന്‍ മണ്ണില്‍ നിര്‍ത്തി കരിവീരന്മാരെയും, അന്തരീഷം മലിനമാക്കുന്ന കരി മരുന്നിനേയും എന്നെ വര്‍ഷ കാഴ്ച്ചയില്‍ നിന്നും ഒഴിവാക്കിയേനെ..പകരം ജീവിക്കാന്‍ സാഹചര്യം നഷ്ടമായവരെ ഉത്സവ ദിവസം മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തി അവര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ സഹായങ്ങള്‍ നിരത്തി യേനെ..അവരുടെ കണ്ണീര്‍ ചാലുകള്‍ ഒപ്പിയേനെ..."

കോടികള്‍ നാളെ മുതല്‍ ഇവിടെ പൊട്ടിച്ച് കളയും..കരിമരുന്നിന്റെ മണം പടരും...തെക്കും ഭാഗവും, വടക്കും ഭാഗവും മത്സരിക്കും..തല പോക്കത്തിനു വേണ്ടി രാമചന്ദ്രനും,  രാജനും മത്സരിക്കും...ഒടുവില്‍ വെടിക്കെട്ട് വിഭവങ്ങള്‍ വിളംബാന്‍ ജോസും, നാരായണനും...അവരുടെ സന്തോഷത്തിനിടയില്‍ ജീവന് വേണ്ടി പിടയുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ വേദന ആരറിയാന്‍????

പിറ്റേന്നത്തെ പാത്രം വായിച്ച് ആദ്യം അമ്പല നടയിലേക്ക് വന്നത് കതിന നാരയണന്‍..അയാള്‍ക്ക് പിന്നാലെ കൂട്ടാല ജോസ്..

     'ചെയര്‍ മാന്‍ സാറേ..എന്നെ ഒഴിവാക്കണം..ഇനി ഒരിക്കലും ഇനിക്കീ പണി ചെയ്യാന്‍ കഴിയൂല..ഞാന്‍ നിര്‍ത്തി...പട്ടിണി കെടന്നാലും വേണ്ടാ..ഇത് വേണ്ട...എന്ത് നഷ്ടം വന്നാലും നാരാണന്‍ നേരിട്ടോളം...വയ്യ..മനസ്സ് കൊണ്ട് വയ്യ...ഇനിതിന്..''

അതേ വാചകം തന്നെ ജോസും അറിയിച്ചു...ആര്‍ക്കൊന്നും തിരിച്ച് പറയാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ..ഒരു വലിയ മൗനം അവര്‍ക്ക് മുകളില്‍ ...പരസ്പരം നോക്കി ഒന്നും പറയാതെ കുറേ മുഖങ്ങള്‍....ചെറിയ തേങ്ങലുകള്‍...

    "എടൊ മാഷേ...അമൃതേല് കെടക്കണ കൊച്ചിന് വടക്കുംഭാഗം വക പത്ത് ലക്ഷം...ബാക്കി കാശോണ്ട് വീടില്ലാത്തോര്‍ക്കും, ജീവിക്കാന്‍ ത്രാണിയില്ലാത്ത പാവങ്ങള്‍ക്കും സഹായം..നന്നായി പഠിക്കണ കുട്ടോള്‍ക്ക് പഠിക്കാനും സഹായം നല്‍കാം....ഇത്തവണ വെടിക്കെട്ടില്ല..അടുത്ത തവണ ആനയുമില്ല.ആ പണം നമുക്ക് നല്ല കാര്യത്തിന് വേണ്ടീട്ട് ....."

തെക്കും ഭാഗവും പിന്നോക്കം പോയില്ല...വടക്കും ഭാഗത്തിനോട് ചേര്‍ന്ന്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍ വന്നപ്പോള്‍ അതൊരു ദേശമായി മാറി..ഭാഗം ദേശത്തിന് മുന്നില്‍ എന്നേക്കുമായി വഴി മാറുന്നു...

     ''അവളെ രക്ഷിക്കണം...ഒരു ദിവസത്തെ സന്തോഷം തരുന്ന വര്‍ണ്ണ വിസ്മയങ്ങളല്ല നമുക്ക് വേണ്ടത്...പകരം ഒരു ജന്മം മുഴുവന്‍ നില്‍ക്കണ കടപ്പാടാ വേണ്ടേ..''

അവര്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ സന്തോഷിക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല...പകരം കണ്ണുകള്‍ വേദനയോടെ ആ വാക്കുകള്‍ തേടി പോയി...എല്ലാ മനസ്സിനേയും ഒരൊറ്റ രാത്രി കൊണ്ട് മാറ്റിയ ആ വാക്കുകള്‍...കരിയും, കരിമരുന്നും ഒഴിവാക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചതിനു പിന്നിലെ  വാക്കുകള്‍....പത്രത്തിലെ ആദ്യ പേജില്‍...

        "പരവൂര്‍ പുറ്റിങ്ങല്‍ ക്ഷേത്രത്തിലെ......................................................"


ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍....










2016, മാർച്ച് 30, ബുധനാഴ്‌ച

ഉലഹന്നോയിസം

               



     
                                     "ടീ സരിത കൊച്ചേ...എന്‍റെ ഖദര്‍ മുണ്ട് എന്തേടീ"

അടുക്കളയില്‍ നിന്നും തീകൊള്ളിയുമേന്തി,  തീ പോലെ ചുവന്ന മോന്തയുമായി ശ്രീമതി സരിത വന്നു നോക്കിയ നോട്ടത്തില്‍ ഞാനങ്ങ് വെന്തു പോയി കേട്ടോ...!ചില സമയത്ത് അവളുടെ മുഖത്ത് വരുന്ന ഭാവങ്ങള്‍ക്ക് "ദേശീയ അവാര്‍ഡ് കൊടുക്കേണ്ടി വരും.."

                                   ''ഇതിയാനെ ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് ഒത്തിരി പറഞ്ഞി ട്ടോള്ളതാ...ആ ഒരുമ്പെട്ട പേര് എന്നെ വിളിക്കരുതെന്ന്...എന്നെ മേരീന്നു വിളിച്ചാലും  ഞാന്‍ വിളി കേള്‍ക്കും..."

                                   'അതെന്നതാടീ നെന്‍റെ അപ്പന്‍ വെള്ളത്തൂവല് ക്കാരന്‍ പൈലോത് നെനെക്ക് പള്ളീല് വെച്ച പെരല്ലോടീ യത്..സരിത..."

ഭാര്യ ചവിട്ടി കുലുക്കി രംഗത്ത് നിന്നും വിട പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉടുത്ത ചീട്ടി തുണിയുടെ വള്ളി നിക്കരുമിട്ട് ഞാനങ്ങ് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി...കാലത്ത് മുതല്‍ അലക്ക് കല്ലില്‍ എന്നോടുള്ള എല്ലാ ദേഷ്യവും ചേര്‍ത്ത് അടിച്ചു അലക്കി ഊരിയെടുത്ത കുറേ നിക്കറുകള്‍..അതിനപ്പുറം ഉണക്കാനിട്ട മുണ്ട് ദാണ്ടേ..അമ്മിണി പശു മേലാകെ പൊതച്ച് നടക്കുന്നു..ഖദര്‍ പുതച്ച ഗോമാതാവ്.

                             "ഗോമാതാവേ..ക്ഷമി..നിനക്ക് ഖദര്‍ ശരിയാകത്തില്ലട്ടോ....ഞാനങ്ങ്ഡി .സി.സി. പോയി വരുമ്പോ ഒരു കാവി പൊതപ്പ് വാങ്ങി കൊണ്ട് വരാം..."

മുണ്ട് മുറുക്കി ഉടുക്കുന്നതിനു മുന്നേ വെട്ടു വഴീന്നു വിളി വന്നു...അവിടെ നിറയെ ഖദറിന്റെ പ്രളയം...പതിനേഴ്‌ ക്കാരന്‍ പാച്ചു മുതല്‍ തൊണ്ണൂറ്റി മൂന്ന്‍ വയസ്സുള്ള ചീക്കു ചേട്ടന്‍ വരെ വണ്ടിയില്‍...ഒരു നിയമ സീറ്റിനു വേണ്ടി ഇത്രേം പേരോ..എന്‍റെ അന്തോണീസ്‌ പുണ്യാളാ.

                            "ഇതെന്നാതാടാ ഉവ്വേ...ഇവരെങ്ങോട്ടാ.."

                            "ഞങ്ങളേം ജില്ലാ കമ്മിറ്റി  വിളിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്..."

 വണ്ടി പോകുന്ന വഴിയരികിലെ  മതിലില്‍ ഒരു അരിവാള് മാത്രം വരച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നു..കതിരാണോ, ചുറ്റികയാണോ ....അതിനിയും വിരിഞ്ഞിട്ടില്ല...
അതിവേഗം ബഹുദൂരം...ഇനിയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് അധികാരം നല്‍കൂ....സമഗ്ര വികസനത്തിന്‌ ..............പേര് മാത്രം ഇല്ല...അടയാളം മാത്രം..ഒരു അഞ്ച് വിരല്‍ നിവര്‍ന്നിരിക്കുന്നു..അതിലാകെ അഴിമതി കറ...അല്ലാട്ടോ ആരോ കരി മനപ്പൂര്‍വ്വം തേച്ചാതാ..

ഇത്തവണ നമ്മുടെ മണ്ഡലത്തില്‍ നിന്നും ജനപ്രിയനായ ഉലഹന്നാന്‍ മത്സരിക്കട്ടെ...വിജയം സുനിശ്ചിതം...കെ.പി. എ. സി. പ്രസിഡന്റിനെ കെട്ടി പിടിക്കാന്‍ തോന്നി ആ വാക്കുകള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍..വര്ഷം കുറെയായി പാര്‍ട്ടിക്ക് വേണ്ടി വീട്ടീന്ന്‍ ഇറങ്ങീയിട്ട്..പഞ്ചായത്തില്‍ മൂന്ന്‍ വട്ടം മത്സരിച്ചു..മൂന്ന്‍ വട്ടോം നാട്ടിലെ പ്രബുദ്ധരായ വോട്ടനമാര്‍ അറിഞ്ഞു തന്നെ തോല്പിച്ചു...ചില തോല്‍വി...അതെന്നാ തോല്‍വിയാന്നോ....

                     "ഏയ്‌..അത് ശരിയാകില്ല..ഉലഹന്നാന് മണ്ണിന്‍റെ മണമില്ല..."

മണ്ഡലം പ്രസിടന്റ്റ് ചീക്കു..കുഴിയിലേക്ക് കാലും നീട്ടി ഇരുന്നിട്ടും അയാള്‍ക്ക് വേണം എം.എല്‍,എ സീറ്റ്...നിയമ സഭയില്‍ ചെന്നാ മതി ഇരുന്ന സീറ്റില്‍ തന്നെ മൂത്രോഴിക്കും...അതോണ്ടായിരിക്കും തന്‍റെ മണം പിടിക്കാന്‍ നോക്കിയത്.

                    "നിങ്ങളെന്താ യൂത്തരെ ഒഴിവാക്കുന്നത്...അധികാരം യുവാക്കളില്‍ നിന്നും ...അതാ ഡല്‍ഹിലെ നമ്മടെ  ജി പറഞ്ഞേക്കുന്നത്....."

വഴിയിലൂടെ പോകുന്ന എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ ആര്‍ത്തി നോട്ടം നോക്കി ജീവിക്കുന്ന മറ്റൊരു പരാദം...നാല്പത്തിയഞ്ച് കഴിഞ്ഞ യുവ നേതാവ്..അവനും വേണം സീറ്റ്..പഞ്ചായത്ത് തിരിഞ്ഞെടുപ്പില്‍ അമ്പത്തൊന്നു വോട്ട് കിട്ടിയവനാ....

വീണ്ടും തര്‍ക്കങ്ങള്‍...ആരും വിട്ടു കൊടുക്കുന്നില്ല...എനിക്ക് വേണ്ടി വാദിച്ചവര്‍ ഊണ് കഴിക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍ കഴിച്ച ബിരിയാണിയുടെ കൂറില്‍ ഏമ്പക്കം വിട്ട് ദാണ്ടേ യൂത്തന് വേണ്ടി ന്‍ നിന്ന്  വാദിക്കുന്നു...റേഷന്‍ കടയില്‍ മണ്ണെണ്ണ വാങ്ങിക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍ ബ്ലൌസിന് മുകളില്‍ ഒരു ഖദര്‍ ഷാള്‍ പുതച്ച് വന്ന കോമാള ചേച്ചിയെ ആരോ പിടിച്ചോണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നു..സ്ത്രീ സംവരണം....

                   "എന്നായാലും ഉലഹന്നാന്‍ ചേട്ടായി വേണ്ട..ജനം ഓട്ടു ചെയ്യത്തില്ല...അങ്ങേര്‍ക്കട ഭാര്യേടെ പേര് സരിതേന്നാ"

                   "അല്ല മേരീന്നാ..ഞാനും, അവളും അവളെ വിളിക്കണത് മേരീന്നാ..."

ആരോട് പറയാന്‍..ആരു കേള്‍ക്കാന്‍...തര്‍ക്കം മൂത്തപ്പോള്‍ അവസാനം തീരുമാനം വന്നു..അങ്ങ് ഹൈ കമാന്‍ഡില്‍ നിന്ന്....സീറ്റ് പഴയ മാദക നടിക്ക്...ചുണ്ടിനും, വയറിനും പിന്നെ പണ്ട് സ്ക്രീനില്‍ കാണിച്ച എന്തോ സാധനങ്ങള്‍ക്കും എല്ലാം പ്രത്യുപകാരമായി ആരാധകരുടെ വോട്ട് കിട്ടോന്ന്..അത് കേട്ടതും ദാണ്ടേ ഡി.സി,സി പ്രസിഡണ്ട്‌ പിടകോഴി ഇല്ലാത്ത വീട്ടില്‍ വളര്‍ത്തുന്ന പൂവനെ പോലെ ഉറക്കെ കൂവാന്‍ തുടങ്ങി..കൂടെ കൊറേ കുഞ്ഞി പൂവന്മാരും..

                     "ധീരേ..ധീരേ നേതാവേ...ധീരതയോട് കുളിചോളൂ..."

ആവേശം കൊടുമുടി കയറിയപ്പോള്‍ പണ്ട് കണ്ട കുളി സീന്‍ ആലോചിച്ച കാരണം നേതാവ് വെള്ളി വിളിച്ച് കൂവി...ആ വെള്ളി അണികള്‍ ഏറ്റ് പാടി...അത് കേട്ട് നില്ക്കാന്‍ മനസ്സങ്ങു വഴങ്ങുന്നില്ല...ജില്ലാ പ്രസിഡണ്ടിനെ മുണ്ട് ഊരി നിക്കറും, പിന്നെ സെന്‍ട്രല്‍ കമ്മറ്റിയും കാണിച്ച് നേരെ അങ്ങ് ഇറങ്ങി പോന്നു..പോകുന്ന പോക്കിന്  പാര്‍ട്ടി ആഫീസ്പടിയില്‍ ഒരിച്ചിരി മുള്ളിയും വെച്ചു..നായനെ പോലെ...ഒരിക്കല്‍ തിരിച്ച് ഒരിക്കല്‍ വന്നാല്‍ വഴി മറക്കരുതല്ലോ...

                   എന്നാ ഉലഹന്നാന്‍ ചേട്ടായി ഇടത് വശത്തേക്ക് പോരണോ...??പിന്തുണ തരാം. നല്ല ചുകപ്പന്‍ പിന്തുണ...."

അരിവാള് പിടിച്ച കൊയ്ത്ത് ക്കാരനും, ചുറ്റിക പിടിച്ച കരിങ്കല്ല് പണിക്കാരനും കൂടി ഒരു ചൂണ്ടയിടല്‍..നേരെ അങ്ങ് അന്തോണിസിന്‍റെ തുണി പീടികയില്‍ ചെന്ന്‍ നിക്കര്‍ ഊരിയെടുത്ത് കൊക്കയില്‍ എറിഞ്ഞു..ഒരു ചുവന്ന വി.ഐ.പി ഫ്രെഞ്ചി കൊണ്ട് ലോക്കല്‍ കമ്മിറ്റി മറച്ച്..ഒരു ചുവന്ന കുപ്പായം ധരിച്ച് നേരെ റെഡ് സലൂട്ട് വാങ്ങി കേറി ഒരു പോക്കാ...പാര്‍ട്ടി ഓഫീസിലേക്ക്..അവിടെ  ചുമരില്‍ ദാണ്ടേ ജീവനുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ അവിടെ വരുന്നവരെ മുഴോന്‍ കൊല്ലാനുള്ള കലിപ്പ് ലുക്കില്‍ സ്റ്റാലിന്‍, ലെനിന്‍ പിന്നെ എല്ലാവരേയും കളിയാക്കി കൊണ്ട് ഈ.എം.എസ്സും....

എന്തായാലും ലോക്കല്‍ സെക്രട്ടറി യുടെ ബുദ്ധിജീവിത്തരം പരീക്ഷിക്കാനുള്ള ഒരാശ കൊണ്ട് ഞാനങ്ങ് ചോദിച്ച് പോയതാ...ഊശാന്‍ താടിയും, കണ്ണടയും, പിന്നെ സ്വയം പ്രഖ്യാപിത പാര്‍ട്ടി ബുദ്ധിജീവി സങ്കല്പവും കണ്ടപ്പോള്‍ ഏത് കട്ടപ്പനക്കാരനും തോന്നുന്ന ഒരു ചെറ്യേ തംശയം..."

                "കോമ്രേഡ് എന്താണ് ഇങ്കിലാബ് സിന്ദാബാദ്"

ലോക്കല്‍ കമ്മിറ്റിയുടെ രണ്ട്‌ കണ്ണുകള്‍ കണാരന്റെ കടയിലെ പൂട്ട് കണയില്‍ നിന്നും പുറത്ത് വരുന്ന പൂട്ട് പോലെ പുറത്തേക്ക് ദേ തള്ളി പോയി..കനത്ത നിശബ്ദതയില്‍ കോമ്രേഡ്കള്‍ പരസ്പരം നോക്കി..അറിവില്ലായ്മ കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാണേ ചെന്താരങ്ങളെ..ക്ഷമി...

               "കോമ്രേഡ് ഉലഹ്..ഇങ്കിലാബ് എന്നതിനു വലിയ അര്‍ത്ഥം ഒന്നുമില്ല..സിന്ദാബാദ് എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ സിന്ദാബാദ് എന്നാണ് അര്‍ത്ഥം..കമൂണിസ്റ്റ് ആശയം രൂപം കൊണ്ട റഷ്യയിലെ ചില ഗ്രാമങ്ങളില്‍ നിന്നും ഉരി തിരിഞ്ഞ അതി തീഷ്ണമായ ആശയ സംഹിതയാണു ഇങ്കിലാബ് സിന്ദാബാദ്"

ഉത്തരം പറഞ്ഞ ലോക്കല്‍ സെക്രട്ടറിയെ വെടി വെച്ച് കൊല്ലാന്‍ ഭഗത് സിങ്ങ് ഇല്ലാതെ പോയതിന്റെ അവസ്ഥ...മുന്നിലെ ബഞ്ചില്‍ പാര്‍ട്ടി പാത്രവും, പാര്‍ട്ടി ചാനലും കണ്ട കുഴി നഖം കുത്തിയും, പുഷ്ടം മാന്തിയും ഇരിക്കുന്ന ഒരുവനും ഇല്ലപ്പോ ലോക വിവരം...."

                 "കോമ്രേഡ് ഉലഹു...പാര്‍ട്ടി ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ വാങ്ങിക്കേണ്ടി വരും.ചില പാര്‍ട്ടി സൂക്തങ്ങള്‍ പഠിക്കേണ്ടി വരും...സീറ്റിന്‍റെ കാര്യത്തി സ്റേറ്റ് കമ്മിറ്റി തീരുമാനം നാളെ അറിയാം..കോമ്രേഡ് ഇപ്പോള്‍ പോയി നാളെ വാ...."


                  എന്നാത്തിനാ വീട്ടി പോണേ..ഞാന്‍ അപ്പീസി കിടക്കാം..ഒരു തീരുമാനം ആകും വരെ,,പാര്‍ട്ടി ചേര്‍ന്ന പിന്നെ വീട്ടിലാണേ പട്ടീടെ വെലയാ."

ലോക്കല്‍ കമ്മിറ്റി അടുത്ത് കൂടെ പോയപ്പോള്‍ അതാ മണ്ണിന്റെ മണം...ജാതിക്ക വാറ്റി മണ്ണില്‍ കുഴിച്ചിട്ട് ഉണ്ടാക്കിയ "നാടന്‍ പീലിപ്പോസ് " മണം..അതിന്‍റെ ഉറവിടമായ അഫീസിനു പിന്നിലെ ചായ്പില്‍ വെച്ചിരിക്കുന്ന പാര്‍ട്ടി സമ്മേളനത്തിന്‍റെ ഫ്ലാക്സിനു പുറകെ ബുദ്ധി ജീവി പോയി ഒളിച്ചു...ആരെങ്കിലും ഒരു പരിപ്പ് വടയും ചായയും കൊണ്ട് വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയും ആസ്ഥാനം..സമയമായപ്പോള്‍ എല്ലാവരും കണാരന്റെ കടയില്‍ പോയി പാര്‍ട്ടി ചിലവില്‍ ബീഫും, പുട്ടും തിന്ന് "മറ്റവന്മാര്‍ക്ക് എതിരെ പ്രതിഷേധിച്ചു...

                 "കോമ്രേഡ് ഉലഹൂ....പാര്‍ട്ടി തീരുമാന പ്രകാരം ഇവിടെ കോവാലന്‍ മൊതലാളിയുടെ മകള്‍ സരളയാണ് മത്സരിക്കുന്നത്..സ്റേറ്റ് കമ്മിറ്റി തീരുമാനമാ..പാര്‍ട്ടിക്ക് വേണ്ടി വാരി കോരി തരുന്നോരോ കോവാലന്‍ ഗൂപ്പ്.."

പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ ദാണ്ടേ നേതാവ് പല്ല് പോലും തേക്കാതെ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ തീരുമാനം അറിയിച്ചിരിക്കുന്നു...ചാടിയതും, ഉറക്കമുളച്ചതും മിച്ചം...ഞാനങ്ങ്  വാ  കൊണ്ട് എല്ലാ കൊമ്രാടികളെ കൊഞ്ഞനം  കാണിച്ച് ഞാനങ്ങ് കോണി പ്പടി ഇറങ്ങി പുറത്ത് വന്നതും മുന്നില്‍ ഒരു താമര പൂവുമായി ഒരു കൂട്ടം എന്നെ കണ്ടതും ലവന്മാര്‍ മുഴോന്‍ ചേര്‍ന്ന്‍ വന്ദേ മാതരം നല്ല ഒന്നാന്തരം ഭംഗിയില്ലാതെ വരികള്‍ തെറ്റിച്ച് ഉറക്കെ പാടി കേള്‍പ്പിച്ചു.....നൂന പക്ഷ സുഹൃത്തുക്കളെ നിങ്ങള്‍ക്ക് സ്വാഗതം...അഖണ്ട ഭാരത ശില്‍പികള്‍, രാജ്യ സ്നേഹികള്‍, സംശുദ്ധമായ രാജ്യം കെട്ടി ഉയര്‍ത്താന്‍ വരൂ

                "വരുന്നോ ഭാരത പുത്രാ ഉലഹന്നാന്‍ ഞങ്ങള്‍ടെ കൂടെ..."

               "പോകണോ വേണ്ടയോ, പോകണോ, വേണ്ടയോ....?"


സന്തോഷ്‌ ജോര്‍ജ്ജ് കുളങ്ങരയെ പോലെ ലോകസഞ്ചാരം ചെയ്യുന്ന നേതാവ് ഒരുവന്‍റെ കയ്യിലിരുന്ന പടമായ് ദേ എന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ വിളിക്കുന്നു..വരൂ
സീറ്റ് തരാം...സീറ്റ് കെടച്ചാ ഭംഗിയായി തൊല്‍കും..കെട്ടി വെച്ച കാശ് തിരുപ്പി കിട്ടില്ല..തോറ്റ എം.എല്‍.എ ആയി അറിയപ്പെടാം.എന്തും വരട്ടെ.. മുണ്ട് ഊരി കാവി പുതച്ച് അവന്മാരുടെ കൂടെ ഒരു പോക്കാ നൂറേ നൂറില്‍.പോകണ ഒരു പോക്കിന് കഷണ്ടി കയറിയ തലയില്‍ ഒരു താമര പൂവും കുത്തി വെച്ചു.മുന്ന് .ഊരി എറിഞ്ഞ മുണ്ട് ചെന്ന്‍ വീണത് ചാണക ലോറിയില്‍..ചാണകം കൊണ്ട് നാറി പോകട്ടെ...

                 "ഒരു ത്രികോണ മത്സരത്തിനാ സന്നാഹം...ശക്തരായ എതിരാളികള്‍...സിനിമാ നടി, കോടീശ്വരി.....പെയ്മെന്റ് സീറ്റുകള്‍ക്ക് എതിരെ വേണം പട പൊരുതാന്‍...എന്താ കഴിയോ???"

ഭാരത പുത്രന്‍ ഉലഹ് ചിന്തിച്ചു..സ്വന്തം ഭാര്യയുടെ വോട്ട് പോലും കിട്ടില്ല..എന്നാലും വിട്ട് കളയണ്ട..മത്സരിച്ച് തോറ്റ ഉലഹന്നാന്‍..നാളെ മക്കളുടെ കല്യാണ ആലോചനയുമായി വരുമ്പോള്‍ പറയാം...

               "ഐ അം ദ തൊറ്റ എം.എല്‍.എ...."

               "രാജ്യ സ്നേഹി കൊറച്ച് പണം മോടക്കേണ്ടി വരും..ഒരു ഫിഫ്റ്റി എല്‍..അമ്പത് ലച്ചം..പറ്റോ"

ഉലഹന്നാന്‍റെ  അടി വയറ്റില്‍ ഒരു സന്ദേശം വന്‍ കുടല്‍ വഴി ചെറുകുടലില്‍ പ്രവേശിച്ച് ഒരു സ്ഫോടനത്തിന് തയ്യാറായി...അമ്പത് ലക്ഷം കൊടുക്കണം സീറ്റിനു...മോളുടെ മെഡിക്കല്‍കോളേജ് മേടിക്കല്‍ സീറ്റ് ഇരുപത് സി മാത്രമാണ് ആയത്..അതും ഭാര്യ ലോണ്‍ എടുത്ത ഇരുപത്... തോല്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി ഇനീം അമ്പത് ലക്ഷം...വേണ്ടായേ...

                   ഞാനാകെ മുപ്പത് "എല്‍" കടത്തിലാ ഭാരത പുത്രാ..."

അത് കേട്ടതും ദാണ്ടേ നേതാവ് തിരുവനന്തപുരത്തോട്ട് വിളി...നമ്മടെ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കണ ചെക്കന്‍ മതി...ഉലഹാന്നനും, ഒലക്കയും വേണ്ടാ...കാശില്ലാത്തോനാ മത്സരിക്കാന്‍ വന്നേക്കുന്നത്...'

മുണ്ടും പോയി നാണക്കേടും..സീറ്റ് കിട്ടില്ല...എല്ലാ രാജ്യ സ്നേഹികളോടും വിട പറഞ്ഞു മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോള്‍ ദാ നിക്കണ്..ചൂലും,ബക്കറ്റുമായി  തൊപ്പീം വെച്ച് "ആദ്മിക്കാര്"വെളുത്ത സാറാ ചേടത്തി ദാണ്ടേ കുറ്റി ചൂലും പിടിച്ച്..

               "രാജ്യം വൃത്തിയാക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ടെ കൂടെ കൂടുന്നോ...?"

അത് കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് പിന്നേം മുന്നീ പോയപ്പോള്‍ ദാ അവരുടെ പുറകില്‍ പിന്നേം കണ്ട് ഓരോ ദിവസമോ വളര്‍ന്ന്‍ പിളര്‍ന്നു മുപ്പത്തി മുക്കോടി കഷ്ണമായ പാര്ട്ടി...വീടും, കുടുംബോം മറന്ന്‍ നാടിനു വേണ്ടി മാത്രം ജീവിച്ച അപ്പനും, മോനും...പിന്നെ വാലാട്ടി പൂച്ചുട്ടികളും.....

               "ഉലഹന്നാനെ പോരുന്നോ പാലായിലേക്ക്.നല്ല കപ്പേം, മീന്‍ കറീം തരാം..പിന്നെ മലബാറില് ഒരു സീറ്റും തരാം..."

പിന്നെ പാര്‍ട്ടി ഗ്രാമത്തിലെ പോയി മത്സരിച്ച് ബലി കുടീരമാകാന്‍ ഞാനില്ലപ്പോ...എന്നെ വിട്ടേര് സ്വാമീ...ഓടി കിതച്ച് അവന്മാരില്‍ നിന്നും മുന്നോട്ട് പോയപ്പോ അവര്‍ക്ക് പിന്നീ കോണീം കൊണ്ട് കുഞ്ഞപ്പ..കേരള യാത്രേം കഴിഞ്ഞ് പെട്ടി കടയുടെ മുന്നി പച്ച കരിക്കും കുടിച്ച്, പച്ച ലഡ്ഡുവും തിന്ന്..എന്നേം നോക്കി ചിരിച്ച്...പിന്നാലെ ദേ കൊറേ പച്ച ഉറുമാല്‍ പുതച്ച  മോന്ജന്‍ കുണ്ടാന്മാര്..

               "ഉലഹന്നാന്‍ ഇക്കാക്ക പോരുന്നോ കോണി കേറാന്‍..ഞമ്മക്ക് ഒരുമിച്ച് കേറാം..ഇങ്ങള് മുന്നില്..ഞമ്മള് ഇങ്ങടെ തൊട്ടു പിന്നില്...എന്തേ??"

പേടിച്ച് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി ചെന്ന്‍ പെട്ടതോ ...ബിവറേജസിനുമുന്നിലെ നീണ്ട വരിയില്‍...അവിടെ എന്തൊരു സഹിഷ്ണുത...ജാതിയില്ല, മതമില്ല, പാര്‍ട്ടിയില്ല, തീണ്ടായ്മയില്ല....

               "ചേട്ടായീ ഇങ്ങോട്ട് നിക്കൂന്ന്‍..സ്വന്തന്ത്രനായി ഞങ്ങള് ജയിപ്പിച്ച് തരാന്ന്..ഒരു നാലെണ്ണം വിട്ടാ ചേട്ടന് ജയിക്കാന്ന്‍..വോട്ടിനു നിക്കാതെ മന്ത്രി വരെ ആകാം..ഒരു രണ്ടെണ്ണം കൂടി വിട്ടാ...വാ ചേട്ടായീ ..ഷെയര്‍ ഇട്..."

എല്ലാരും ചേര്‍ന്ന്‍ പിടിയും വലിയുമായി ഞമ്മടെ ജീവന്‍ പകുത്ത് എടുക്കുമെന്ന കണ്ടീഷന്‍ ...അവിടെ നിന്ന് ഓടി പാഞ്ഞു കണ്ടം ചാടി തിരിഞ്ഞ് ചൊറിഞ്ഞനോം, തോട്ടാവാടീം തീണ്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ , ചെളി കുണ്ടില്‍ വീണ്  വീടിന്‍റെ പഠിക്കല്‍ ഉടു മുണ്ടില്ലാതെ വന്നു ഞാനങ്ങു നിന്നതും ദാണ്ടേ വരുന്നു..സരിത...അല്ല മേരി...

             "എന്നാ മനുഷ്യ നിങ്ങളെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാല്ലേ...?"

മറുപടി പറയാതെ നഖചിത്രം എഴുതി നില്ക്കുമ്പോള്‍ വീട്ടിലെ വരണാധികാരി എന്‍റെ പത്രിക നിഷ്കരുണം തള്ളി ...വിവരകാശം പോലും നിഷേധിച്ച് സരിത മേരി കമ്മീഷണര്‍ വക വാറോല...

          "ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിക്കേ...പറമ്പി പോയി മേലനങ്ങി പണിയാന്‍ പറ്റത്തില്ലെങ്കി നാളെ ഈ വീട്ടിലെ പാര്ട്ടീന്നും  നിങ്ങള് പൊറത്താ..ഈ മണ്ഡലം പ്രസിടണ്ട് ഞാനാ...കഞ്ഞീം, കിടക്കാന്‍ ഇടോം വേണേല്‍ തൂമ്പ എടുത്തോ..."

പുതിയ അഗ്രിമെന്റ് ഒപ്പിട്ട് കയറുമ്പോള്‍ സരിത മേരി  ദാണ്ടേ പിന്നെയും പറയണ് പാരായണം...

          'മനുഷ്യാ..ഈ പാര്ട്ടീന്നു പറഞ്ഞു നടക്കണ ചെളുക്കകളീ ഭൂരി ഭാഗോം  ഒരു പണീം ചെയ്യാന്‍ ചെയ്യാന്‍ മേലനങ്ങാന്‍ തയ്യാറല്ലാത്ത സാധനങ്ങളാ ..കണ്ടവന്റെ പാത്രത്തില്‍ കൈയ്യിട്ട് വാരി .വെറുതെ തിന്നും കുടിച്ചും..ലിറ്റര്‍ കണക്കിന് മൂത്രോം, കിലോ കണക്കിന് പിണ്ടോം  മാത്രം ഉണ്ടാക്കണ  ജീവികള്...എല്ലാരുല്ലാ..എന്നാ കൊറേ പേര്..അതോണ്ടല്ലേ..കള്ളന്‍ എന്ന് പേര് വീണിട്ടും, വയസ്സായിട്ടും ജന ചെവനത്തിനു തേച്ച് മിനുക്കിയ കുപ്പോയോമിട്ട് ഏ.സി കാറില്‍ നടക്കണേ...."

മുന്നില്‍ സരിത മേരി ദാ ഒരു വെളുത്ത മാലാഖയെ പോലെ വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു...ആരെയും വിടാനുള്ള ഭാവമില്ലാതെ.

     "എം.എല്‍.എ, എം.പി, മന്ത്രി, വേണ്ടാ പഞ്ചായത്ത് മെമ്പര്‍ അതെല്ലാം വിട്...അവര്‍ക്ക് ചെറ്യേ ശമ്പളം സര്ക്കാര് നല്‍കും...ബാക്കി പാര്‍ട്ടി സെക്രട്ടറി, പ്രസിടന്റ് എന്നിങ്ങനെ നടക്കണ മാക്രികള്‍ക്ക് എന്താ വരുമാനം??? അവന്മാര്‍ക്ക് ആരാ ശമ്പളം കൊടുക്കുന്നേ?? ഗവര്‍മെന്റ് ശമ്പളം കൂട്ടാനും, കൂലി കൂട്ടാനും സമരം ചെയ്യുന്നോരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്..എന്നെങ്കിലും ജനസേവനത്തിന് ശമ്പളം ചോദിച്ച്, കിട്ടുന്നത് കൂട്ടാന്‍ വേണ്ടീം ഇവര് സമരം ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ???

മേരി സരിത പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ ശരി തന്നെ...അവള്‍ക്ക് സാമൂഹ്യ വിവരോണ്ട്...ഉദാഹരണമായി ചിന്തിച്ചാല്‍ ദാണ്ടേ നമ്മടെ മണ്ഡലം പ്രസിഡന്‍ണ്ട് കുലുക്കത്തില്‍ ഇട്ടിയപ്പന്‍ ജോലിയില്ലാത്ത മനുഷ്യന്‍..ഭാര്യക്കും ജോലിയില്ല..മറ്റ് വരുമാനമില്ല..എന്നാലും എന്‍റെ പരുമല പള്ളീ.. ടൗണില്‍ അയാള്പണിത വീട്..മൂവായിരം സ്ക്വയര്‍ ഫീറ്റ്‌.പുള്ളാര് പഠിക്കണത് അങ്ങ് ഇന്റര്‍നാഷണല്‍ സ്കൂളില്..വീടില് കാവല്‍ ക്കാരന്‍, വേലക്കാരന്‍, ഡ്രൈവര്‍..

.മതിയാക്കുന്നു മേരി പാര്‍ട്ടി പ്രവര്‍ത്തനം..നാളെ മുതല്‍ ഞാനും ഒരു കഴുത..പൊതുജനം കഴുത എന്ന വിഭാഗത്തിലെ മറ്റൊരു കഴുത...

         'ശരി സരി...സോറി മേരി..നാളെ മൊതല്‍ എനിക്ക് സ്വന്തം പാര്‍ട്ടി.. പ്രവര്‍ത്തന മണ്ഡലം സ്വന്തം വീട്....അടയാളം തൂമ്പ..അതാണ് ഉലഹന്നോയിസം..."

ഹരീഷ്കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍....



 

               




2016, മാർച്ച് 18, വെള്ളിയാഴ്‌ച

അവരെ അറിയാതെ പോയവര്‍...



                                         ഒന്നും പറയാന്‍ കഴിയാതെ ഒരു വലിയ മൗനം ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു..പരസ്പരം കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ഭാഷ മൗനമായിരിക്കുമെന്നു ഒരിക്കലും കരുതിയതല്ല..എങ്കിലും ഈ മൗനത്തിനും ചില ആന്തരാര്‍ത്ഥങ്ങളുണ്ട്...പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനെക്കാള്‍ പതിന്മടങ്ങ്‌ തീക്ഷണമായ അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍.അവരില്‍ ചിലര്‍ അറിയാതെ പോയ സത്യങ്ങള്‍..

                                          സെന്ട്രോ മാളിലെ വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ പതിച്ച കണ്ണാടി ജാലകത്തിലൂടെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ എത്ര മനോഹരമാണ്..ഒപ്പം അവളുടെ  കൂടെ ഇരിക്കുന്ന ഈ നിമിഷങ്ങളും..മുന്നില്‍ തണുത്ത് വിറച്ച് ചോദിക്കാതെ തന്നെ അവള്‍ക്ക്  വേണ്ടി ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്ത അവള്‍ക്ക്  ഏറ്റവും ഇഷ്പ്പെട്ട മാങ്കോ ഷേക്ക്..എന്‍റെ  മുന്നില്‍ കുറച്ച് നേരം മുന്‍പ് ഡി.സി. ബുക്സില്‍ നിന്നും ഏറെ കഷ്ടപ്പെട്ട് നോക്കിയെടുത്ത് വാങ്ങി അവള്‍  സമ്മാനിച്ച "ആദം മാക്കോസ് രചിച്ച ഡിവോഷന്‍..

          "ആരെല്ലാമോ നമ്മളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് മുംതാസ്..."

                                          കുറേ നേരത്തെ മൗനം വെടിഞ്ഞു അവനാണ് ആദ്യം സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്..ആ വാക്കുകളില്‍ ഭയമല്ല..അവളെ  കുറിച്ചുള്ള ആധിയാണ്.അവന്‍ ചിന്തിക്കുന്നത് അവളെ  കുറിച്ച് മാത്രമാണ്..

          "ശ്രദ്ധിക്കട്ടെ..നിനക്ക് പേടിയുണ്ടോടോ??"

                                           ആ വാക്കുകള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ അവന്‍ ചിരിയോടെ നെറ്റിയിലെ മുറിവില്‍ മെല്ലെ തലോടി.."നിനക്ക് അറിയില്ല..നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാന്‍ വാങ്ങിയ മുറിവുകള്‍, വേദനകള്‍, എല്ലാം എനിക്ക് ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും സുഖമായ അവസ്ഥയാണ്‌ സമ്മാനിച്ചത്.." എന്‍റെ മനസ്സ് പറയുന്നത് കേട്ടത് കൊണ്ടോണോ ആ കണ്ണുകള്‍ ഈറനായത്..മെല്ലെ ഊര്‍ന്നു പോയ തട്ടം തലയിലേക്ക് വലിച്ചിട്ട് അവള്‍ എന്നെ തന്നെ നോക്കി..എത്ര നാളായി ഇതേ നോട്ടം എന്നെ തേടി വരാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്..ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് ഒന്നാം ക്ലാസ്സിനോളം പഴക്കമുണ്ട്...അവളും അത് തന്നെയാണ് ഓര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്..

                                          ആദ്യത്തെ ക്ലാസ് തുടങ്ങുന്ന ദിവസം കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ക്ലാസ് ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്ന എന്നെ നോക്കി ചിരിയോടെ ജീരക മിട്ടായി നല്‍കിയ ചന്ദനക്കുറി തൊട്ട വെളുത്ത ചെക്കന്‍..അവന്‍റെ ചിരിക്ക് മുന്നില്‍ പുഴു തിന്ന മുന്‍ നിര പല്ലുകള്‍ തെളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന കാഴ്ച...അന്ന്‍ മുതല്‍ തുടങ്ങിയതാണ്..ഓരോ വര്ഷം പിന്നിടുമ്പോള്‍ അതിന്‍റെ മൂര്‍ച്ച കൂടി കൂടി വന്നു..ഒരിക്കലും പിണങ്ങിയിട്ടില്ല..മനസ്സില്‍ ഒരു വിഷമം തട്ടിയാല്‍ പരസ്പരം കണ്ടാല്‍ എല്ലാ വിഷമവും ഇല്ലാതാകും...

         "കുട്ടീ..മന്‍സൂര്‍ ഹാജിയുടെ മോളല്ലേ..മുംതാസ്??"

                                          ഓര്‍മ്മകളെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ച് കത്തുന്ന കണ്ണോടെ ഒരാള്‍ മുന്നില്‍..ആ തുറിച്ച് നോട്ടം അവസാനിച്ചത് എന്‍റെ നേരെ ആയിരുന്നു..നെറ്റിയിലെ കുങ്കുമ കുറി യും, അതിന്‍റെ അരികിലെ മുറിവ്         കെട്ടിയ തുണിയും നോക്കി  അയാള്‍ ഒന്നിരുത്തി മൂളി മാളിന്റെ മറ്റൊരു ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു..ഞാന്‍ അവളെ നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ മുഖത്ത് ധൈര്യം...ആ ധൈര്യം ആദ്യമായി കണ്ടത് ഏഴാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് സ്കൂള്‍ ചുമരില്‍ കരി കൊണ്ട് എഴുതിയ വാക്കുകള്‍  വായിച്ച് രസിച്ച്ചിരിച്ച ചിരിയിലായിരുന്നു..

      "മൊന്താസ് + വിനെദ് = പ്രമം "

                                               അത് തന്നെയായിരുന്നു അറിയാതെ പോയവരുടെ ആദ്യത്തെ ആക്രമണം...കൂടെ നടന്നതും, വഴിയരികില്‍ നിന്നും വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞതും, ഒരു ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്ന്‍ കളിച്ചതും, എല്ലാം അവര്‍ കണ്ടു..എല്ലാത്തിനും വിലക്കുകള്‍ വന്നു..പത്തില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് സ്കൂള്‍ വരാന്തയിലെ ഏകാന്തതയില്‍ ഒരു ചുമരിന്റെ ഇരുവശത്തും  ചാരി ഇരിക്കുമ്പോള്‍ അവളോട് പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ ഇന്നും ഓര്‍മ്മയില്‍ നില്‍ക്കുന്നു...

     "മുംതാസ്..നമ്മുടെ ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ച് കാതുകള്‍ കൊണ്ട് കാണാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവരാണ്..ഒരുമിച്ച് നടക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് നേരെ തേടി വരുന്ന വിലക്കുകളുടെ കണ്ണുകള്‍...പല്ലുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഞെരിഞ്ഞമരുന്ന ഭീഷണികള്‍..അതില്‍ നിന്‍റെ ബന്ധുക്കളും, എന്‍റെ ബന്ധുക്കളുമുണ്ട്"

                                               അതാണ് നെറ്റിയിലെ മുറിവായി മൂന്ന്‍ ദിവസം മുന്‍പ് ഇടവഴിയിലെ ഇരുട്ടില്‍ വെച്ച് ആരോ എനിക്ക്സമ്മാനിച്ചത്..ഒപ്പം നെഞ്ചില്‍ ചവിട്ടി നിന്ന് ഒരു ഭീഷണി...

       "കല്യാണം തീരുമാനിച്ചാ പെണ്ണാ അവള്..ഇനീം  നീ അവള്‍ടെ പൊറകെ  പിന്നെ നടന്നാ..പന്നീ.. വെട്ടി അരിഞ്ഞു പോഴേ തള്ളും"

                                               അവളുടെ  മനസ്സിനാണ് എന്‍റെ ശരീരത്തെക്കാള്‍ ആഴമുള്ള മുറിവേറ്റത്....എന്നാലും തോല്‍ക്കാന്‍ മനസ്സ് വരുന്നില്ല..അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഇന്ന്‍ അവള്‍  തന്നെ മുന്‍ കൈ എടുത്ത് എന്നെഇവിടെ  വിളിച്ച് വരുത്തിയത്..സമൂഹത്തിന്‍റെ ജീര്‍ണ്ണിച്ച കണ്ണുകള്‍ കാണട്ടെ..കണ്മുന്നില്‍ കാണുന്നത് കണ്ണടച്ച് വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ അറിയട്ടെ..അടുത്ത ആഴ്ച മനസ്സ് കൊണ്ടും, ശരീരം കൊണ്ടും പൂര്‍ണ്ണ പരിശുദ്ധിയോടെ  മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയാകാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന ഈ പെണ്‍കുട്ടിയെയാണ്  എല്ലാവരും ചേര്‍ന്ന്‍ അവിശ്വാസത്തിന്റെ മുറിവ് ഏല്പിച്ചത്....

        "നീ പൊയ്ക്കോള്ളൂ...അവിടെ വീട്ടില്‍  ആരെങ്കിലുമൊക്കെ  നിന്നെ തിരക്കുന്നുണ്ടാകും.."

                                                നിറഞ്ഞ കണ്ണോടെയാണ് ഞാനത്  പറഞ്ഞത്..കയ്യിലെ വിയര്‍പ്പില്‍ കുതിര്‍ന്ന തൂവാല കൊണ്ട് ആ കണ്ണ്‍ നീര്‍ ഒപ്പിയെടുത്ത് അതിലെ പതിഞ്ഞ പാടുകള്‍ നോക്കി ശ്രദ്ധയോടെ മടക്കി അവള്‍ ഒരു നിധി പോലെ ബാഗില്‍ വെച്ചു..അങ്ങിനെ എത്രയെത്ര നിധികള്‍..കൊച്ചു ക്ലാസ്സുകളില്‍ ഞാന്‍ കൊടുത്ത  പെന്‍സില്‍ മുതല്‍ തലയിട്ടിരിക്കുന്ന ഷാള്‍ വരെ..ഇനി നല്കാന്‍ പോകുന്നത് എന്നെ കൊണ്ട് സാധിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ കാര്യമാണ്..അത് വാങ്ങാന്‍ താന്‍ ചെയ്യ്ത കഷ്ടപ്പാടുകള്‍..പാര്‍ട്ട് ടൈം ജോലി ചൈയ്തും, കടം വാങ്ങിയും വാങ്ങിച്ച ആ സമ്മാനം പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും പുറത്തെടുത്ത് ചെപ്പ് തുറന്ന്‍ അവളെ കാണിച്ചപ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങി..പിന്നെ വീണ്ടും ഈറനായി..

                      'ഒരു പവന്റെ വള.."

     "നീ എന്തിന് ഇത് വാങ്ങി വിനു..ഇത് കാണുമ്പോള്‍ എനിക്ക് കൂടുതല്‍ വിഷമം വരും..നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ വരും..."

      "അങ്ങിനെയാണേല്‍ എനിക്ക് സന്തോഷം..നീയെന്നെ ഓര്‍ക്കുമല്ലോ..എന്നും.."

                                                   ആ വള കയ്യിലെടുത്ത് അവളുടെ  നേരെ നീട്ടിയപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ വലിയ സന്തോഷം തോന്നി..അവള്‍ക്ക്കല്യാണത്തിനു മുന്‍പേ കിട്ടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ സമ്മാനമായിരിക്കും.....ആരു കൊടുക്കുന്നതിനേക്കാളും വലിയ ഒരു സമ്മാനം..വിലമതിക്കാനാവാത്ത സമ്മാനം..അതെനിക്കറിയാം

    'നീ തന്നെ എന്‍റെ കയ്യില്‍ ഇട്ട് തരണം.."

                                                    അവളുടെ ആവശ്യം കേട്ട് ഞാന്‍  അത് വാങ്ങി പിന്നെ കുറച്ച് നേരം ചിന്തിച്ച് അവളുടെ കൈകളില്‍ തന്നെ കൊടുത്തു..ഇത് വരെ ഒന്നിച്ചും, ഒരുമിച്ചും പഠിച്ചിട്ടും, നടന്നിട്ടും അവളുടെ വിരല്‍ തുമ്പില്‍ പോലും തൊട്ടിട്ടില്ല..മനസ്സില്‍ അവള്‍ക്ക് നല്‍കിയ ഒരു സ്ഥാനമുണ്ട്..അത് തകരരുത്..

     "ഞാന്‍ തന്നിരിക്കുന്നു..നീ തന്നെ കൈയ്യില്‍ അണിയുക..അതാണ് ശരി..അത് മാത്രമാണ് ശരി.."

                                                     കയ്യില്‍ അണിഞ്ഞ വളയേക്കാള്‍ എനിക്ക്  മനോഹരമായി തോന്നിയത് ആ മുഖത്തെ തിളക്കമായിരുന്നു.എന്നും, ഇപ്പോഴും  ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും സമ്മാനിക്കുമ്പോള്‍  കാണുന്ന തിളക്കം..

     നീ കല്യാണത്തിന് വരണം..."

     ഞാന്‍ വരില്ല മുംതാസ്...അവര്‍ക്ക് എന്നെ ഇത് വരെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല...മനുഷ്യന്‍റെ മനസ്സ് എന്ന സാധനം വൃത്തിയാക്കാന്‍ ഒരു യന്ത്രത്തിനും കഴിയില്ല...ഞാന്‍ വന്നാല്‍ അവര്‍ക്ക് ഒരു പക്ഷെ ..നമ്മളെ തെറ്റിദ്ധരിക്കാന്‍ കൂടുതല്‍ കാരണമാകും..നിന്‍റെ ഭാവിയാണ് എന്‍റെ സന്തോഷത്തേക്കാള്‍ വലുത്...അതോണ്ട് ഞാന്‍ വരില്ല..."

                                                  കുറേ നേരത്തേക്ക് ഒന്നും മിണ്ടാന്‍ തോന്നിയില്ല. എന്നും കാണാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച ആളെ  കാണാന്‍ കഴിയാതെ വരുന്ന ദിനങ്ങള്‍ മുന്നില്‍ വരുന്നത് കൊണ്ടാകാം ഒരു വിഷാദം അവളുടെ മുഖത്ത് നിഴലിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്...

    "വിനു ഞാനിപ്പോള്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പരമ കാരുണ്യവാനായ ദൈവത്തോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന്‍ അറിയോ??"

                                                   ആ ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം അവള്‍ പറയാതെ തന്നെ എനിക്കറിയാം...എന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയിലും അത് തന്നെയാണ് പ്രധാനം..എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഞാന്‍ ഏറ്റവും കൊതിച്ചതും അത് തന്നെയാണ്..

       "നീയും ഞാനും ഒരേ ഉമ്മയുടെയോ, അമ്മയുടെയോ വയറ്റില്‍ പിറക്കണമെന്നു...അല്ലേ???...പിന്നെ ഒരുത്തനും ഇപ്പോള്‍ നമ്മുടെ ഈ പവിത്രമായ ബന്ധത്തില്‍ വിലക്കുകള്‍ കല്പിക്കുന്നത് പോലെ, മുന്നില്‍ വരില്ല..നമുക്കറിയാം.നമ്മള്‍ ആരാണെന്നു...അവര്‍ അറിയാതെ പോയതും ഇത് തന്നെ...നിനക്ക് എല്ലാ നന്മകളും നേരുന്നു പ്രിയ സഹോദരി...ദൈവം നിന്നെ കാത്ത് കൊള്ളട്ടെ.."

                                                      കൂടുതല്‍ ഒന്നും പറയാതെ കരയുന്ന മനസ്സും, വീര്‍ത്ത് കെട്ടിയ കണ്ണുകളുമായി തിരികെ പോകാന്‍  എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ അവളുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ടു..

    "അങ്ങിനെ നീ എന്നില്‍ ഒളിച്ചോടണ്ടാ..ആങ്ങളമാരില്ലാത്ത വീട്ടില്‍ ജനിച്ച എനിക്ക് എന്‍റെ കുട്ടിക്കാലത്ത്ദൈവം കൊണ്ട് തന്നതാണ് നിന്നെ..എന്നെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരാളാണ് അടുത്ത ആഴ്ച എനിക്കൊരു ജീവിതം തരുന്നത്...ആ ജീവിതത്തില്‍ നിനക്കും ഒരു സ്ഥാനമുണ്ടാകും വിനു...എല്ലാം പറഞ്ഞു കേട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ എന്താന്ന്‍ നിനക്കറിയോ???"

   "നിന്‍റെ അടുത്ത് നിന്നേ വിനുവിനെ അവര്‍ക്ക് ആട്ടി പായിക്കാന്‍ പറ്റൂ..നിന്‍റെ മനസ്സില്‍ നിന്നും ഒരിക്കലും കഴിയില്ല.അവനുണ്ടാകണം നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍..പെങ്ങളുടെ സുഖം അന്വേക്ഷിക്കുന്ന നല്ല ഒരു സഹോദരനായി....ഇക്കാര്യത്തിന്ഞാനുണ്ടാകും നിന്‍റെ കൂടെ..നിങ്ങളുടെ കൂടെ..

                                                  ഞാന്‍ തിരികെ നോക്കിയപ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം കണ്ടു..അത് വരെ കാണാത്ത സന്തോഷം...ആ സന്തോഷം എന്നിലേക്കും...ഞങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാതെ പോയവരുടെ ദുഷിച്ച മനസ്സിലെ ദുഷ് ചിന്തകള്‍ക്ക് ചെവി കൊടുക്കാതെ വീണ്ടും രണ്ട്‌ വഴികളിലേക്ക്..പക്ഷെ മുന്നില്‍ എന്നോ കണ്ട് മുട്ടുമെന്ന ഉറപ്പോടെ..കൂട പിറക്കാതെ പോയ കൂടപിറപ്പിനു മുന്നില്‍ നിന്നും എല്ലാ അനുഗ്രഹങ്ങളും നല്‍കി താല്‍ക്കാലികമായ ഒരു വിട ചൊല്ലല്‍ മാത്രം.....

ഹരീഷ് കുമാര്‍ അനന്തകൃഷ്ണന്‍....